هوا هوای بهار است و باده باده ی ناب

هوا هوای بهار است و باده باده ی ناب
به خنده خنده بنوشیم جرعه جرعه شراب

در این پیاله ندانم چه ریختی، پیداست
که خوش به جان هم افتاده اند آتش و آب

فرشته روی من، ای آفتاب صبح بهار
مرا به جامی ازین آب آتشین دریاب

به جام هستی ما، ای شراب عشق بجوش
به بزم ساده ی ما، ای چراغ ماه بتاب.

گُل امید من امشب شکفته در بر من
بیا و یک نفس ای چشم سرنوشت بخواب

مگر نه خاک ره این خرابه باید شد
بیا که کام بگیریم از این جهان خراب