دنیاشهوات

‍ #دنیا_شهوات
#عبدالله_شبر

#انسان چون به دنیا و شهوات، لذّات و علائق آن مأنوس می‌شود مفارقت از دنیا بر قلبش گران می‌آید.

از این جهت از فکر دربارۀ #مرگ که موجب جدائی از دنیاست امتناع می‌ورزد.
انسان چیزی را که دوست ندارد دور می‌انگارد،
و با آرزوها و تمنیات درونی خویش وسوسه می‌شود.
و همیشه آنچه را مطابق میل اوست تمنا می‌کند، یعنی بقاء در دنیا را.
پیوسته آن را تصور نموده در نفس خویش تقریر و تثبیت می‌کند.
و دربارۀ توابع و لوازم آن و هر چه که در صورت بقا به آن محتاج است از قبیل ثروت، خانواده، دوستان، حشم و حیوانات و سائر اسباب دنیا فکر می‌کند. و قلبش در این گونه امور متوقف شده از یاد مرگ بازش می‌دارد،
و اصل همۀ این آرزوها #حبّ دنیاست.

اخلاق، ص 446
عبدالله شبر