تاریخچه باستانی هلیلان بخش نهم
تاریخچه باستانی هلیلان_بخش نهم
شهر گوران یا پیت بوناکی از دوره آشوریان در دره هلیلان:
این شهر کهن که امروزه فقط خرابه های آن به خصوص تپه ای به نام گوران و روستایی به نام جوب شهر از آن به جای مانده واقع در وسط دشت هلیلان و در سه کیلومتری رودخانه سیمره قرار دارد. کاوشهایی که در سال 1343 توسط باستان شناسان انگلیسی و دانمارکی در تپه گوران انجام شد، نشان داده شد که در لایه های این تپه مربوط به 8000 سال قبل از میلاد دهکده‌ای کوچکی با خانه هایی از چوب وجود داشته است.
این دهکده کوچک به تدریج تا سال 5800 قبل از میلاد به صورت متمرکز و کاملاً مسکونی با خانه های آجری در آمده است. لایه های فوقانی کاملترین رده سفال رنگین و ساده را که در زاگرس کشف شده نشان می دهند. در حالی که لایه های زیرین آجری نیستند، در این دوره از فلز به خصوص از مس چکش کاری شده و منگنز استفاده می‌کردند و از آنها اشیای کوچکی مانند درفش و سنجاق می ساختند ولی هنوز ذوب فلز را نمی دانستند.
شهر گوران یا همان پیت بوناکی از شهرهای عصر آشوریان است و در مجاورت رودخانه سیمره بوده که امروزه به صورت مدفون در زیر خاک بقایای آثارآن به چشم می خورد. بعضی از مورخین گفته‌اند این شهر بر اثر زلزله عظیمی که رخ داده از بین رفته است. این شهر بنا به روایت مورخانی چون پرفسور ژورژور از شهرهای دوره آشوریان بوده است. در کتاب ایران باستان اثر دکتر محمود حریریان، دکتر صادق ملک شهمیرزادی، دکتر ژاله آموزگار و نادر میرسعیدی در خصوص شهر و تپه گوران چنین آمده است:« این تپه یکی از محل های باستانی واقع در غرب ایران است که معرف دوره‌های استقراری موقت و استقرار دائم و نیز آغاز صنعت سفالگری در ایران است، این تپه در دره هلیلان در حوالی رودخانه سیمره در حدود 60 کیلومتری جنوب شرقی کرمانشاه واقع شده است.»
دکتر مورتنسن محقق و جهانگرد دانمارکی در سال 1962 وارد دره هلیلان شد، این تپه را حفاری کرده و 21 طبقه باستانی را در آن مشخص کرد، در این دوره برای ساختن دیوار خانه ها از گل و چینه و در طبقات بالاتر از پی های سنگی استفاده می شده است. سنت دفن اموات در زیر مناطق مسکونی در این دوره رایج بوده است.
#کورد
#کوردستان
#تمدن
#اصالت
#فرهنگ
شهر گوران یا پیت بوناکی از دوره آشوریان در دره هلیلان:
این شهر کهن که امروزه فقط خرابه های آن به خصوص تپه ای به نام گوران و روستایی به نام جوب شهر از آن به جای مانده واقع در وسط دشت هلیلان و در سه کیلومتری رودخانه سیمره قرار دارد. کاوشهایی که در سال 1343 توسط باستان شناسان انگلیسی و دانمارکی در تپه گوران انجام شد، نشان داده شد که در لایه های این تپه مربوط به 8000 سال قبل از میلاد دهکده‌ای کوچکی با خانه هایی از چوب وجود داشته است.
این دهکده کوچک به تدریج تا سال 5800 قبل از میلاد به صورت متمرکز و کاملاً مسکونی با خانه های آجری در آمده است. لایه های فوقانی کاملترین رده سفال رنگین و ساده را که در زاگرس کشف شده نشان می دهند. در حالی که لایه های زیرین آجری نیستند، در این دوره از فلز به خصوص از مس چکش کاری شده و منگنز استفاده می‌کردند و از آنها اشیای کوچکی مانند درفش و سنجاق می ساختند ولی هنوز ذوب فلز را نمی دانستند.
شهر گوران یا همان پیت بوناکی از شهرهای عصر آشوریان است و در مجاورت رودخانه سیمره بوده که امروزه به صورت مدفون در زیر خاک بقایای آثارآن به چشم می خورد. بعضی از مورخین گفته‌اند این شهر بر اثر زلزله عظیمی که رخ داده از بین رفته است. این شهر بنا به روایت مورخانی چون پرفسور ژورژور از شهرهای دوره آشوریان بوده است. در کتاب ایران باستان اثر دکتر محمود حریریان، دکتر صادق ملک شهمیرزادی، دکتر ژاله آموزگار و نادر میرسعیدی در خصوص شهر و تپه گوران چنین آمده است:« این تپه یکی از محل های باستانی واقع در غرب ایران است که معرف دوره‌های استقراری موقت و استقرار دائم و نیز آغاز صنعت سفالگری در ایران است، این تپه در دره هلیلان در حوالی رودخانه سیمره در حدود 60 کیلومتری جنوب شرقی کرمانشاه واقع شده است.»
دکتر مورتنسن محقق و جهانگرد دانمارکی در سال 1962 وارد دره هلیلان شد، این تپه را حفاری کرده و 21 طبقه باستانی را در آن مشخص کرد، در این دوره برای ساختن دیوار خانه ها از گل و چینه و در طبقات بالاتر از پی های سنگی استفاده می شده است. سنت دفن اموات در زیر مناطق مسکونی در این دوره رایج بوده است.
#کورد
#کوردستان
#تمدن
#اصالت
#فرهنگ
۴.۷k
۱۲ مرداد ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.