آسمان ریخته در آبیِ رود

‌آسمان ریخته در آبیِ رود
طرحِ اندوه غروب
دختری بر لب آب
روی یک سنگ سپید
زیر یک ابر کبود
پای می‌شوید، پاهای گل و لای اندود

پای می‌شوید و می‌اندیشد:
«کار
کار در شالیزار»

در دل رود کبود
می‌دود سوسوی تک‌اختر شام
و از آن پیکر تار
که نشسته است بر آن سنگ سپید
گیسوانی شده افشان بر آب
نگهی گم شده در شالیزار

#سیاوش_کسرایی