نمی شود تو خدای من باشی

نمی شود تو خدای من باشی
و حضور دیگری خلوت خیالم را بر هم زند‎!‎

نمی شود تو جانــبخش من باشی
و انبوه دردهای درهم تنیده جانم را بکاهد‎!‎

نمی شود تو عاشق من باشی
و عشق در نگاه و کلام من جاری نباشد‎!‎

نمی شود تو آفریدگار من باشی
و بودنم از خاطر خوبت فراموش شود!

نمی شود تو بینای نادیده ها باشی
و احوال پریشان و عیانم از تو پنهان بماند!

نمی شود تو شنوای سکوت باشی
و فریادهای بلندم به گوشت نرسد!

نمی شود! هرگز چنین نمی شود!
مگر آنکه فاصله بسیار باشد ...
نه از سمت تو ،
از سوی من ...

شاید گم شده ام
نه در بزرگی تو ،
در حقارت خودم ...

کاش پیدا شوم
نه در غربت خودم ،
در آشنایی حضور تو ...