مینو محرز رئیس مرکز تحقیقات ایدز وزارت بهداشت ايران
مینو محرز رئیس مرکز تحقیقات ایدز وزارت بهداشت ايران
دكتر مينو محرز در سال 1324 در تهران متولد شد. در سال 1342 از دبيرستان
فارغ التحصيل و در همان سال در رشته پزشكي دانشكده پزشكي دانشگاه تهران آغاز كرد. بعداز اتمام دوره دكتري عمومي، سال 1349 در رشته تخصصي عفوني ادامه تحصيل داد و در سال 1352 موفق به اخذ مدرك در رشته تخصصي عفوني از دانشگاه تهران گرديد. ايشان اكنون به عنوان عضو هئيت علمي و استاد گروه عفوني در بخش عفوني بيمارستان امام خميني مشغول به كار مي باشند.
فعالیت‌ها :
1- رئيس مركز تحقيقات ايدز بيمارستان امام خميني
2- قائم مقام انجمن حمايت از بيماريهاي عفوني
3- عضو پيوسته فرهنگستان علوم پزشكي ايران
4- عضو هيئت ممتحنه برد و ارزش يابي بيماريهاي عفوني ايران
5- سردبير مجله بيماريهاي عفوني و گرمسيري ايران
6-عضو گروه علوم بهداشتي و تغذيه فرهنگستان علوم پزشكي
7-عضو كميته کشور ایدز
8- عضو کمیته کشوری سل و تب مالت
9- عضو شوراي برنامه ريزي كرسي يونسكو در زمينه آموزش سلامت
10- عضو گروه تدوين كننده دستوالعمل درماني گلايد لاينهاي كشوري
گفتگویی درباره دلایل افزایش تعداد کودکان مبتلا به ایدز در کشور:
عواملی که منجر به انتقال ایدز می‌شود به ترتیب اولویت در حال حاضر کدام است؟
در حال حاضر راه انتقال ایدز در ایران بیشتر به سمت ارتباطات زناشویی می‌رود. درست است که اعتیاد هم از عوامل مهم به شمار می‌رود، اما عامل انتقال ویروس بیشتر تماس جنسی است و به‌طور طبيعي انتظار می‌رود از این به بعد کودکان بیشتری با HIV+ متولد شوند، چون آگاهی کافی وجود ندارد. خیلی وقت‌ها اگر خانم باردار زود به ما مراجعه کند، دارو تجویز می‌کنیم و جنین به بیماری مبتلا نمی‌شود. شعارUNAIDS این است که تا آخر سال 2015 انتقال ویروس از مادر به جنین را به صفر برساند و من معتقدم واقعا اگر آگاهی باشد و کنترل صحیح صورت بگیرد، این کار عملی خواهد بود، اما در مواردی که ما با آنها مواجهیم، مادر و پدر نمی‌دانند که مبتلا هستند، بنابراین کودک هم مبتلا می‌شود.
وقتی انتقال بیشتر از طریق روش‌های جنسی صورت بگیرد، طبیعتا خانم‌های بیشتری مبتلا خواهند شد و در پی آن کودکان بیشتری هم مبتلا می‌شوند و ما باید منتظر افزایش چشمگیر آمار ابتلای کودکان باشیم. در حال حاضر حدود 50 نفر کودک تحت نظر ما است که پیش‌بینی می‌شود بر این تعداد افزوده شود. به خاطر این مساله، تمرکز ما باید روی آگاهی دادن باشد. رادیو و تلویزیون برای اطلاع‌رسانی کمک نمی‌کند، آموزش و پرورش هم همینطور. آن هم جایی که اگر ما بیماران مبتلا را کشف کنیم، امکان به صفر رساندن آمار ابتلای نوزادان وجود دارد. ما که نمی‌توانیم برویم دنبال بیماران و آنها را پیدا کنیم، بلکه باید اطلاع‌رسانی و آگاهی آنقدر بالا رود که آنها خودشان برای تست به ما مراجعه کنند. این بیماران چطور بدانند که برای تست یا پیشگیری باید به کجا مراجعه کنند، وقتی رسانه‌ها سکوت کرده‌اند. با این روش، هر چه جلوتر برویم، به جای توقف و پیشگیری از روند پیشرفت، فاجعه هر روز گسترده‌تر می‌شود.
از زمان ابتلای فرد تا بروز بیماری معمولا چقدر طول می‌کشد؟
از زمانی که فرد مبتلا به ویروس HIV+ شود تا زمانی که به ایدز برسد، به طور متوسط حدود 15 سال طول می‌کشد.
آیا این مساله که در سال‌های آینده، با فعال شدن ویروس در بدن ناقلان و بروز بیماری، بیمارستان‌های کشور با کمبود تخت و امکانات برای ارائه خدمات به بیماران مواجه می‌شوند درست است؟
اگر بیماران مراجعه نکنند این موضوع درست است، اما کسانی را که مراجعه می‌کنند و تحت نظر هستند، نمی‌گذاریم به طرف ایدز بروند. به محض این که علائم بیماری بخواهد بروز پیدا کند، دارو می‌دهیم. الان اصلا این بیماری، جزو بیماری‌های کشنده نیست. بیماران تحت پوشش ما سال‌ها با دارو زندگی می‌کنند. الان دختری اینجا هست که از زمانی که دو سال ونیم بود تا حالا که 20 سال دارد تحت نظر من بوده و یک زندگی کاملا طبیعی دارد. امیدواریم به آنجا نرسد که امکانات کافی برای پذیرش بیماران در سال‌های آینده وجود نداشته باشد، اما این اتفاق در بعضی از کشورهای عقب افتاده آفریقا رخ داده و زمانی 80 درصد تخت‌های بیمارستان در کشورشان به‌وسیله این بیماران اشغال شده است.
در رابطه با تامین دارو، با توجه به اینکه کشور در وضعیت تحریم قرار دارد، آیا مشکلی برای تامین داروی این افراد وجود ندارد یا اختلالی در روند درمان بیماران ایجاد نمی‌شود؟
چرا طبیعتا، اگر قرار باشد این وضعیت ادامه پیدا کند، برای تامین داروی این افراد هم مشکل ایجاد می‌شود. به هر حال یکسری از داروها در ایران تولید می‌شود و یکسری هم وارد می‌شود. این مساله در تامین دارو و درمان همه بیماران اختلال ایجاد می‌کند.
همانط
دكتر مينو محرز در سال 1324 در تهران متولد شد. در سال 1342 از دبيرستان
فارغ التحصيل و در همان سال در رشته پزشكي دانشكده پزشكي دانشگاه تهران آغاز كرد. بعداز اتمام دوره دكتري عمومي، سال 1349 در رشته تخصصي عفوني ادامه تحصيل داد و در سال 1352 موفق به اخذ مدرك در رشته تخصصي عفوني از دانشگاه تهران گرديد. ايشان اكنون به عنوان عضو هئيت علمي و استاد گروه عفوني در بخش عفوني بيمارستان امام خميني مشغول به كار مي باشند.
فعالیت‌ها :
1- رئيس مركز تحقيقات ايدز بيمارستان امام خميني
2- قائم مقام انجمن حمايت از بيماريهاي عفوني
3- عضو پيوسته فرهنگستان علوم پزشكي ايران
4- عضو هيئت ممتحنه برد و ارزش يابي بيماريهاي عفوني ايران
5- سردبير مجله بيماريهاي عفوني و گرمسيري ايران
6-عضو گروه علوم بهداشتي و تغذيه فرهنگستان علوم پزشكي
7-عضو كميته کشور ایدز
8- عضو کمیته کشوری سل و تب مالت
9- عضو شوراي برنامه ريزي كرسي يونسكو در زمينه آموزش سلامت
10- عضو گروه تدوين كننده دستوالعمل درماني گلايد لاينهاي كشوري
گفتگویی درباره دلایل افزایش تعداد کودکان مبتلا به ایدز در کشور:
عواملی که منجر به انتقال ایدز می‌شود به ترتیب اولویت در حال حاضر کدام است؟
در حال حاضر راه انتقال ایدز در ایران بیشتر به سمت ارتباطات زناشویی می‌رود. درست است که اعتیاد هم از عوامل مهم به شمار می‌رود، اما عامل انتقال ویروس بیشتر تماس جنسی است و به‌طور طبيعي انتظار می‌رود از این به بعد کودکان بیشتری با HIV+ متولد شوند، چون آگاهی کافی وجود ندارد. خیلی وقت‌ها اگر خانم باردار زود به ما مراجعه کند، دارو تجویز می‌کنیم و جنین به بیماری مبتلا نمی‌شود. شعارUNAIDS این است که تا آخر سال 2015 انتقال ویروس از مادر به جنین را به صفر برساند و من معتقدم واقعا اگر آگاهی باشد و کنترل صحیح صورت بگیرد، این کار عملی خواهد بود، اما در مواردی که ما با آنها مواجهیم، مادر و پدر نمی‌دانند که مبتلا هستند، بنابراین کودک هم مبتلا می‌شود.
وقتی انتقال بیشتر از طریق روش‌های جنسی صورت بگیرد، طبیعتا خانم‌های بیشتری مبتلا خواهند شد و در پی آن کودکان بیشتری هم مبتلا می‌شوند و ما باید منتظر افزایش چشمگیر آمار ابتلای کودکان باشیم. در حال حاضر حدود 50 نفر کودک تحت نظر ما است که پیش‌بینی می‌شود بر این تعداد افزوده شود. به خاطر این مساله، تمرکز ما باید روی آگاهی دادن باشد. رادیو و تلویزیون برای اطلاع‌رسانی کمک نمی‌کند، آموزش و پرورش هم همینطور. آن هم جایی که اگر ما بیماران مبتلا را کشف کنیم، امکان به صفر رساندن آمار ابتلای نوزادان وجود دارد. ما که نمی‌توانیم برویم دنبال بیماران و آنها را پیدا کنیم، بلکه باید اطلاع‌رسانی و آگاهی آنقدر بالا رود که آنها خودشان برای تست به ما مراجعه کنند. این بیماران چطور بدانند که برای تست یا پیشگیری باید به کجا مراجعه کنند، وقتی رسانه‌ها سکوت کرده‌اند. با این روش، هر چه جلوتر برویم، به جای توقف و پیشگیری از روند پیشرفت، فاجعه هر روز گسترده‌تر می‌شود.
از زمان ابتلای فرد تا بروز بیماری معمولا چقدر طول می‌کشد؟
از زمانی که فرد مبتلا به ویروس HIV+ شود تا زمانی که به ایدز برسد، به طور متوسط حدود 15 سال طول می‌کشد.
آیا این مساله که در سال‌های آینده، با فعال شدن ویروس در بدن ناقلان و بروز بیماری، بیمارستان‌های کشور با کمبود تخت و امکانات برای ارائه خدمات به بیماران مواجه می‌شوند درست است؟
اگر بیماران مراجعه نکنند این موضوع درست است، اما کسانی را که مراجعه می‌کنند و تحت نظر هستند، نمی‌گذاریم به طرف ایدز بروند. به محض این که علائم بیماری بخواهد بروز پیدا کند، دارو می‌دهیم. الان اصلا این بیماری، جزو بیماری‌های کشنده نیست. بیماران تحت پوشش ما سال‌ها با دارو زندگی می‌کنند. الان دختری اینجا هست که از زمانی که دو سال ونیم بود تا حالا که 20 سال دارد تحت نظر من بوده و یک زندگی کاملا طبیعی دارد. امیدواریم به آنجا نرسد که امکانات کافی برای پذیرش بیماران در سال‌های آینده وجود نداشته باشد، اما این اتفاق در بعضی از کشورهای عقب افتاده آفریقا رخ داده و زمانی 80 درصد تخت‌های بیمارستان در کشورشان به‌وسیله این بیماران اشغال شده است.
در رابطه با تامین دارو، با توجه به اینکه کشور در وضعیت تحریم قرار دارد، آیا مشکلی برای تامین داروی این افراد وجود ندارد یا اختلالی در روند درمان بیماران ایجاد نمی‌شود؟
چرا طبیعتا، اگر قرار باشد این وضعیت ادامه پیدا کند، برای تامین داروی این افراد هم مشکل ایجاد می‌شود. به هر حال یکسری از داروها در ایران تولید می‌شود و یکسری هم وارد می‌شود. این مساله در تامین دارو و درمان همه بیماران اختلال ایجاد می‌کند.
همانط
۲۳.۳k
۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.