من موهای بلند و مشکی ای داشتم

من موهای بلند و مشکی ای داشتم
خوش اندام با کمر باریک نبودم
کفش پاشنه بلند حالی ام نبود
رژ و آرایش نمی فهمیدم
عشوه و ناز نمی دانستم
آرام نمی خندیدم و حواسم به اشک های جاری از خنده ام نبود که قیافه ام مسخره شود
شال های رنگی و مانتو های کوتاه نمی پوشیدم
من ساده بودم و از تو انتظار ساده ای داشتم
که با منِ ساده، بمانی
اما تو دنبال عروسک با موهای رنگی بودی...
من عروسک دست ساز فرشتهٔ آسمان ها نبودم ...
متاسفانه...
متاسفانه...
متاسفانه حالا از من عروسک چینی ای به جا مانده
با موهای کوتاه
و دهانی که به تک لبخندی کفایت میکند
شال و مانتو های هزار رنگ و مدل که هیچ به هم مربوط نیستند
حالا از من متاسفانه فقط ساده بودن مانده
ساده بودن با چاشنیِ حماقت با چاشنیِ انتظار
با چاشنیِ... تاسف...