سهم کولبران تنها لقمه ای نان و تحمل رنج هاست
سهم کولبران تنها لقمه ای نان و تحمل رنج هاست
سرکان یوسفی
سرویس کردستان؛ کولبران در مناطق مرزی با تحمل سختی ها و مشقت های فراوان بارهای سنگین را حمل می کنند که سود حاصل از آن برای کولبران تنها رنج و مشقت است.
اگر بخواهیم در مورد ظرفیت های کردستان، سخنی به میان بیاوریم باید بگوییم سرزمینی با ظرفیت ها و توانایی های خاص در حوزه های کشاورزی، معادن، آب و فرهنگی و دیگر موارد ظرفیت هایی که هنوز بلفعل نشده است.
در کنار این ظرفیت های خدادادی کردستان یکی از استان های کم توسعه یافته محسوب می شود استانی که با پدیده ای به نام کولبری مواجه است پدیده ای که بیشتر ساکنین مناطق مرزی در استان مشغول به آن هستند در تعریف کولبری نمی توان جمله و یا کلمه ای نوشت بجز درد و رنج و جان کندن زیر بار اما در تعاریف کتابی این چنین نوشته اند، کولبری عبارت است از حمل کالا و گذر از کوههای مرتفع سنگی زاگرس توسط انسانهایی که تنها انسانند،
اینجا نه اسپایدرمن و نه سوپرمن وجود ندارد، در این پدیده‌ی شگفت انگیز که همانا یک مبادله‌ی دوطرفه مانند اکثر مبادلات اقتصادی است با این تفاوت که سودش برای یکی از طرفین است و زیانش برای طرف مقابل، اولی صاحب کالا که با گرفتن وثیقه از باربر یا همان کولبر که شامل پول نقد یا چک یا سندی که به میزان بهای معین شده توسط صاحب کالای ممنوعه بابت تحویل در مرز جهت حمل کالا از کولبر اخذ می‌شود و در پایان پرداخت مبلغی ناچیز در صورت سلامت در تحویل کالا در انبار مرکزی شخص که مکان مقصد نام دارد،که حتی بسیار کمتر از حقوق یک کارگرساده است قرار دارد و طرف دیگر کولبر که جان برکف با خطراتی همچون، پرت شدن از کوه و کمر، ماندن زیر بهمن، به دام افتادن در میادین مین و در حالت بسیار خوشبینانه تر ضبط نشدن کالا توسط ماموران مرزی که موجب تحمل هزینه‌ی سنگین بار مصادره شده است، و باید تمام زیانهای بار را کولبر پرداخت کند، مواجهند.
نکته‌ی بسیار جالب اینجاست که صاحب کالا طبق هیچ شرایطی نگران کالای خود نمی‌باشد و عملا از بهترین نوع بیمه برای کالایش بهره مند است و آن بیمه هم همان وثیقه بابت تحویل فوری و سالم کالاست، حال این پرسش مطرح می شود سهم کولبران؟
فراموش نکنیم که کولبران تنها کارگران بدون بیمه و خارج از حقوق کارگری مصوبه‌ی دولتند، نکته‌ی جالب اینجاست که آن افراد زحمت کش کسانی هستند که حتی از حقوق انسانیشان بی نصیب مانده اند که برای تکه نانی جان می‌دهند و چه بی ارزش از جان دادنشان گذر میکنیم، شاید در دنیای مجازی یا در انزوای یک روزنامه و یا به صورت تنها یک خبر دور از لابلای سخنان مردم بشنویم که امروز کولبری فوت شد، آهی زودگذر می‌کشیم و می‌سپاریمش به دست فراموشی و ساده بحث را عوض میکنیم.
غافل از اینکه یک انسان برای نان در عصر حاضر جان باخته.
روی سخنم با خودمان است،کولبران را چه میپنداریم که چنان بی احساس از لابلای مرگش سکوت اختیار میکنیم؟آیا مرگ یک انسان برای نان در قرن حاضر برایمان طبیعی است؟
سرکان یوسفی
#kurdishfile
#کورد
#کوردستان
#فرهنگ
#تمدن
#اصالت
سرکان یوسفی
سرویس کردستان؛ کولبران در مناطق مرزی با تحمل سختی ها و مشقت های فراوان بارهای سنگین را حمل می کنند که سود حاصل از آن برای کولبران تنها رنج و مشقت است.
اگر بخواهیم در مورد ظرفیت های کردستان، سخنی به میان بیاوریم باید بگوییم سرزمینی با ظرفیت ها و توانایی های خاص در حوزه های کشاورزی، معادن، آب و فرهنگی و دیگر موارد ظرفیت هایی که هنوز بلفعل نشده است.
در کنار این ظرفیت های خدادادی کردستان یکی از استان های کم توسعه یافته محسوب می شود استانی که با پدیده ای به نام کولبری مواجه است پدیده ای که بیشتر ساکنین مناطق مرزی در استان مشغول به آن هستند در تعریف کولبری نمی توان جمله و یا کلمه ای نوشت بجز درد و رنج و جان کندن زیر بار اما در تعاریف کتابی این چنین نوشته اند، کولبری عبارت است از حمل کالا و گذر از کوههای مرتفع سنگی زاگرس توسط انسانهایی که تنها انسانند،
اینجا نه اسپایدرمن و نه سوپرمن وجود ندارد، در این پدیده‌ی شگفت انگیز که همانا یک مبادله‌ی دوطرفه مانند اکثر مبادلات اقتصادی است با این تفاوت که سودش برای یکی از طرفین است و زیانش برای طرف مقابل، اولی صاحب کالا که با گرفتن وثیقه از باربر یا همان کولبر که شامل پول نقد یا چک یا سندی که به میزان بهای معین شده توسط صاحب کالای ممنوعه بابت تحویل در مرز جهت حمل کالا از کولبر اخذ می‌شود و در پایان پرداخت مبلغی ناچیز در صورت سلامت در تحویل کالا در انبار مرکزی شخص که مکان مقصد نام دارد،که حتی بسیار کمتر از حقوق یک کارگرساده است قرار دارد و طرف دیگر کولبر که جان برکف با خطراتی همچون، پرت شدن از کوه و کمر، ماندن زیر بهمن، به دام افتادن در میادین مین و در حالت بسیار خوشبینانه تر ضبط نشدن کالا توسط ماموران مرزی که موجب تحمل هزینه‌ی سنگین بار مصادره شده است، و باید تمام زیانهای بار را کولبر پرداخت کند، مواجهند.
نکته‌ی بسیار جالب اینجاست که صاحب کالا طبق هیچ شرایطی نگران کالای خود نمی‌باشد و عملا از بهترین نوع بیمه برای کالایش بهره مند است و آن بیمه هم همان وثیقه بابت تحویل فوری و سالم کالاست، حال این پرسش مطرح می شود سهم کولبران؟
فراموش نکنیم که کولبران تنها کارگران بدون بیمه و خارج از حقوق کارگری مصوبه‌ی دولتند، نکته‌ی جالب اینجاست که آن افراد زحمت کش کسانی هستند که حتی از حقوق انسانیشان بی نصیب مانده اند که برای تکه نانی جان می‌دهند و چه بی ارزش از جان دادنشان گذر میکنیم، شاید در دنیای مجازی یا در انزوای یک روزنامه و یا به صورت تنها یک خبر دور از لابلای سخنان مردم بشنویم که امروز کولبری فوت شد، آهی زودگذر می‌کشیم و می‌سپاریمش به دست فراموشی و ساده بحث را عوض میکنیم.
غافل از اینکه یک انسان برای نان در عصر حاضر جان باخته.
روی سخنم با خودمان است،کولبران را چه میپنداریم که چنان بی احساس از لابلای مرگش سکوت اختیار میکنیم؟آیا مرگ یک انسان برای نان در قرن حاضر برایمان طبیعی است؟
سرکان یوسفی
#kurdishfile
#کورد
#کوردستان
#فرهنگ
#تمدن
#اصالت
۱.۲k
۱۱ تیر ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.