ایشتوویگو
ایشتوویگو
ایشتوویگو (دوره حکومت: ۵۸۵ تا ۵۵۰ پ. م) واپسین پادشاه ماد و جانشین
هووخشتره بود. در مورد حکومت او اطلاعات زیادی در دست نیست و بیشتر روایات
یونانی و پارسی، به اواخر سلطنت او و نابودی حکومت ماد به دست کورش بزرگ
اشاره می‌کنند.
لوحه «سالنامه نبونید» در حال حاضر در بریتیش می‌وزیوم لندن نگهداری
می‌شود. متن لوحه سالنامه نابونید سال به سال حکومت نبونید (۵۳۹ – ۵۵۶ ق.
م) آخرین پادشاه بابل نو را شرح می‌دهد. درسال ششم سلطنت او یعنی ۵۵۰ ق. م
نویسنده سالنامه، به جنگی در چند صد کیلومتری جنوب شرقی بابل اشاره می‌کند و
می‌نویسد:
«شاه اشتومه گو، لشکر خود را برای جنگ با کورش، شاه انشان، فرستاد ولی لشکر بر او شورید، او را به زنجیر کشیده و تحویل کورش دادند».
ظاهرا این «ایشتو مه گو» همانست که هرودوت او را آژی دهاک می‌نامد.
ایشتوویگو متهم به ترجیح دادن شکوه و راحتی دربار آشور به زندگی سخت و
ارتشی مادی شده‌است و انحطاط قدرت ماد را بیشتر به او نسبت می‌دهند. در
صورت قبول، می‌توان تصور کرد که بیشتر آثار باقی مانده از دوران مادها،
بخصوص آثار بجای مانده در تپه نوشی جان، به دوران سلطنت ایشتوویگو بر
می‌گردد. همچنین، راحتی‌هایی که در دوران هخامنشی به عنوان «تنپروری مادی»
در سلطنت ایشتوویگو خوانده شده را، شاید به جای دوران انحطاط ماد، زمان
انتقال زندگی قبایل ایرانی از طرز زندگی صحرانشینی به شهرنشینی بنامیم و
آنرا آغاز واقعی تمدن ساکن قبایل ایرانی بدانیم.
ایشتوویگو (دوره حکومت: ۵۸۵ تا ۵۵۰ پ. م) واپسین پادشاه ماد و جانشین
هووخشتره بود. در مورد حکومت او اطلاعات زیادی در دست نیست و بیشتر روایات
یونانی و پارسی، به اواخر سلطنت او و نابودی حکومت ماد به دست کورش بزرگ
اشاره می‌کنند.
لوحه «سالنامه نبونید» در حال حاضر در بریتیش می‌وزیوم لندن نگهداری
می‌شود. متن لوحه سالنامه نابونید سال به سال حکومت نبونید (۵۳۹ – ۵۵۶ ق.
م) آخرین پادشاه بابل نو را شرح می‌دهد. درسال ششم سلطنت او یعنی ۵۵۰ ق. م
نویسنده سالنامه، به جنگی در چند صد کیلومتری جنوب شرقی بابل اشاره می‌کند و
می‌نویسد:
«شاه اشتومه گو، لشکر خود را برای جنگ با کورش، شاه انشان، فرستاد ولی لشکر بر او شورید، او را به زنجیر کشیده و تحویل کورش دادند».
ظاهرا این «ایشتو مه گو» همانست که هرودوت او را آژی دهاک می‌نامد.
ایشتوویگو متهم به ترجیح دادن شکوه و راحتی دربار آشور به زندگی سخت و
ارتشی مادی شده‌است و انحطاط قدرت ماد را بیشتر به او نسبت می‌دهند. در
صورت قبول، می‌توان تصور کرد که بیشتر آثار باقی مانده از دوران مادها،
بخصوص آثار بجای مانده در تپه نوشی جان، به دوران سلطنت ایشتوویگو بر
می‌گردد. همچنین، راحتی‌هایی که در دوران هخامنشی به عنوان «تنپروری مادی»
در سلطنت ایشتوویگو خوانده شده را، شاید به جای دوران انحطاط ماد، زمان
انتقال زندگی قبایل ایرانی از طرز زندگی صحرانشینی به شهرنشینی بنامیم و
آنرا آغاز واقعی تمدن ساکن قبایل ایرانی بدانیم.
۲.۵k
۱۷ تیر ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.