✨ مـنـو بـہ یـادت بـیــار
✨ #مـنـو_بـہ_یـادت_بـیــار
✍ مـریـم سـرخـه اے
🌹 قسـمـت سوم
گویی کسی دنبال ساعت کرده باشد تند تند می دوید...
همه جلوی در ایستاده و منتظر بیرون آمدن ما بودند...
چادر سفیدم را روی سرم انداختم انگشت هایم را در انگشت های محمد رضا قفل کردم و به سمت بیرون تالار قدم برداشتیم...
میهمان ها با دیدن ما دست و سوت زدند و کل کشیدند...
همه خوشحال بودند منو محمد رضا هم لبخند از لبانمان محو نمیشد...
یکی یکی از پله ها پایین رفتیم محمدرضا در ماشین را برایم باز کرد و من نشستم بعد هم خودش پشت فرمون نشست و پا روی گاز گذاشت...
ماشین ها یکی پس از دیگری پشت سر ما حرکت کردند...
صدای بوق تمام خیابان را برداشته بود...
اولین ماشین... ماشین عروس یعنی ماشین خودمان بود...
من_محمدرضا یکم آروم برو بزار بنده خداها به ما برسن...
محمدرضا خنده ای کرد و گفت:
-نه میخوام بپیچونمشون گممون کنن...
-نه اینکارو نکن گناه دارن هی باید خیابونارو بگردن...
-حالا الان نه بزار یکم بیان دنبالمون بعد...
-از دست تو!!!
بارون نم نم میبارید گویی میدانست عاشقانه ها با باران زیبا تر میشود...
من_چه بارون قشنگی ...
-وقتی اول زندگیمون با رحمت شروع میشه... مطمئن باش همیشه توی زندگیمون بهترینا هست...
لبخندی زدم و گفتم:
-خوشحالم که بالاخره به هم رسیدیم...
محمدرضا دستم را گرفت و گفت:
-شکر...
سرعتش را بیشتر کرده بود ماشین ها از چپ و راست برایمان دست تکان میدادند. صدای بوق و خوشحالی تمام خیابان را پر کرده بود...
آنقدر خوشحال بودم که گویی در آسمان ها سیر میکردم...
سر چهار راه رسیدیم... محمدرضا سرعتش را بالا برد و با یک حرکت تمام ماشین ها را سر در گم کرد...
پشت سرم را نگاه کردم ماشینی نبود...
-محمدرضا...
-پیچوندیمشون...
-خب گناه دارن چطوری مارو پیدا کنن...
بلند خندید و گفت:
-آدرسو بلدن خودشون میان...
-حداقل یکم آروم تر برو...
-چشم...
-دلم میخواد برم زیر بارون حالا که گمشون کردیم یکم کنار جاده وایستیم؟ بریم زیر بارونو برای زندگیمون دعا کنیم از خدا تشکر کنیم...
محمدرضا جوابی نداد چهره اش دگرگون شده بود...
نگاهی بهش انداختم و بعد از چند لحظه گفت:
-فاطمه زهرا؟
-جان؟
-یه قولی بهم بده .
-چی؟
-هیچوقت تنهام نزاری...
لبخندی زدم و گفتم:
-قول میدم...
-محمدرضا؟؟؟
با چهره ای ترسان گفت:
-بله؟؟؟
-قرار شد آروم تر بری!!! سرعت ماشین خیلی بالاست...
-فاطمه...
جوابی ندادم و خیره به صورت رنگ پریده اش بودم...
-هول نکن...آروم باش و نترس...
-وا این حرفا چیه میزنی چی شده چرا آروم باشم چرا نترسم...
و دوباره تکرار کردم:
-محمد میگم سرعتو کم کن!!!!!
-ترمز بریدم!!
با نگرانی شدیدی فریاد زدم:
-چــــــــــــــــی؟؟؟؟؟؟
-بهت گفتم نگران نباش چیزی نمیشه خیابون خلوته به خدا توکل کن...
به گریه افتادم...
-محمد رضا چی میگی سرعت خیلی بالاست...خیابونا خیسه...هر لحظه ممکنه ماشین چپ کنه ...
دستم را گرفت و زل زد در چشم هایم...
همه جا خیس و تاریک بود...سرعت ماشین بیش از اندازه بالا بود بی هیچ ترمزی و هر لحظه ممکن بود حادثه ای رخ دهد محمد رضا چشم هایش را بست صدای نفس هایم تمام فضا را گرفته بود...
صدای تیک تاک ثانیه های همان ساعتی که در آرایشگاه منتظر آمدن محمدرضا بودم در گوشم میپیچید...
-محمدرضا...چشماتون باز کن...
چشم هایش را باز کردو برای آخرین بار در چشم هایم زل زد...
ناگهان فاجعه ای رخ داد فقط صدای کوبانده شدن ماشین آمد و دردی که در بدنم حس میشد...
دیگر هیچ نفهمیدم...
ادامه دارد...
💟 sapp.ir/talangoraneh
✍ مـریـم سـرخـه اے
🌹 قسـمـت سوم
گویی کسی دنبال ساعت کرده باشد تند تند می دوید...
همه جلوی در ایستاده و منتظر بیرون آمدن ما بودند...
چادر سفیدم را روی سرم انداختم انگشت هایم را در انگشت های محمد رضا قفل کردم و به سمت بیرون تالار قدم برداشتیم...
میهمان ها با دیدن ما دست و سوت زدند و کل کشیدند...
همه خوشحال بودند منو محمد رضا هم لبخند از لبانمان محو نمیشد...
یکی یکی از پله ها پایین رفتیم محمدرضا در ماشین را برایم باز کرد و من نشستم بعد هم خودش پشت فرمون نشست و پا روی گاز گذاشت...
ماشین ها یکی پس از دیگری پشت سر ما حرکت کردند...
صدای بوق تمام خیابان را برداشته بود...
اولین ماشین... ماشین عروس یعنی ماشین خودمان بود...
من_محمدرضا یکم آروم برو بزار بنده خداها به ما برسن...
محمدرضا خنده ای کرد و گفت:
-نه میخوام بپیچونمشون گممون کنن...
-نه اینکارو نکن گناه دارن هی باید خیابونارو بگردن...
-حالا الان نه بزار یکم بیان دنبالمون بعد...
-از دست تو!!!
بارون نم نم میبارید گویی میدانست عاشقانه ها با باران زیبا تر میشود...
من_چه بارون قشنگی ...
-وقتی اول زندگیمون با رحمت شروع میشه... مطمئن باش همیشه توی زندگیمون بهترینا هست...
لبخندی زدم و گفتم:
-خوشحالم که بالاخره به هم رسیدیم...
محمدرضا دستم را گرفت و گفت:
-شکر...
سرعتش را بیشتر کرده بود ماشین ها از چپ و راست برایمان دست تکان میدادند. صدای بوق و خوشحالی تمام خیابان را پر کرده بود...
آنقدر خوشحال بودم که گویی در آسمان ها سیر میکردم...
سر چهار راه رسیدیم... محمدرضا سرعتش را بالا برد و با یک حرکت تمام ماشین ها را سر در گم کرد...
پشت سرم را نگاه کردم ماشینی نبود...
-محمدرضا...
-پیچوندیمشون...
-خب گناه دارن چطوری مارو پیدا کنن...
بلند خندید و گفت:
-آدرسو بلدن خودشون میان...
-حداقل یکم آروم تر برو...
-چشم...
-دلم میخواد برم زیر بارون حالا که گمشون کردیم یکم کنار جاده وایستیم؟ بریم زیر بارونو برای زندگیمون دعا کنیم از خدا تشکر کنیم...
محمدرضا جوابی نداد چهره اش دگرگون شده بود...
نگاهی بهش انداختم و بعد از چند لحظه گفت:
-فاطمه زهرا؟
-جان؟
-یه قولی بهم بده .
-چی؟
-هیچوقت تنهام نزاری...
لبخندی زدم و گفتم:
-قول میدم...
-محمدرضا؟؟؟
با چهره ای ترسان گفت:
-بله؟؟؟
-قرار شد آروم تر بری!!! سرعت ماشین خیلی بالاست...
-فاطمه...
جوابی ندادم و خیره به صورت رنگ پریده اش بودم...
-هول نکن...آروم باش و نترس...
-وا این حرفا چیه میزنی چی شده چرا آروم باشم چرا نترسم...
و دوباره تکرار کردم:
-محمد میگم سرعتو کم کن!!!!!
-ترمز بریدم!!
با نگرانی شدیدی فریاد زدم:
-چــــــــــــــــی؟؟؟؟؟؟
-بهت گفتم نگران نباش چیزی نمیشه خیابون خلوته به خدا توکل کن...
به گریه افتادم...
-محمد رضا چی میگی سرعت خیلی بالاست...خیابونا خیسه...هر لحظه ممکنه ماشین چپ کنه ...
دستم را گرفت و زل زد در چشم هایم...
همه جا خیس و تاریک بود...سرعت ماشین بیش از اندازه بالا بود بی هیچ ترمزی و هر لحظه ممکن بود حادثه ای رخ دهد محمد رضا چشم هایش را بست صدای نفس هایم تمام فضا را گرفته بود...
صدای تیک تاک ثانیه های همان ساعتی که در آرایشگاه منتظر آمدن محمدرضا بودم در گوشم میپیچید...
-محمدرضا...چشماتون باز کن...
چشم هایش را باز کردو برای آخرین بار در چشم هایم زل زد...
ناگهان فاجعه ای رخ داد فقط صدای کوبانده شدن ماشین آمد و دردی که در بدنم حس میشد...
دیگر هیچ نفهمیدم...
ادامه دارد...
💟 sapp.ir/talangoraneh
۵.۴k
۰۱ مرداد ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.