بازهم امدم کوه بازهم بیاد تو سرودم بازهم بیاد بهترینم وقت

بازهم امدم کوه بازهم بیاد تو سرودم بازهم بیاد بهترینم وقتی تو را از من جدا میکرد ، تقدیرم...
گفتم که بعد از رفتنِ تو ، زود میمیرم
گفتم : نرو ، دنیا پس از تو شکلِ "تنهاییست"
گفتی که "تنهاییِ ما" تن پوشِ زیباییست...
گفتم کمی با دوستانت باش ، شب برگرد
گفتی رفیقی نیست در همراهیِ این درد
گفتم نمیفهمم چرا اینگونه ای با من
گفتی : نمی دانم تو نشنیدی مرا ، یا من ...
گفتم برو تا بغض را در سینه نشکستم
گفتی که با یادِ تو شبها ، بی گمان مستم
گفتم : نگو "مستی ست تنها راه درمانم"
گفتی : گمان کردی که اینها را نمیدانم ؟
گفتم تو تنها نیستی وقتی خدا با ماست
گفتی : خدا غمگین ترین تصویرِ یک "تنهاست"
گفتم که بعد از رفتنت ، "اندوه" میخوانم
معنای شعر "ساربان" را خوب میدانم
گفتی ولی من در غیابت شعر میگویم
لبخند ، را در "خاطراتِ با تو" میجویم
گفتم پس از تو تا سحر ، صد بار بیدارم
گفتی تو "بیخوابی" ولی من بی تو "بیمارم"...
گفتم که تنها میشوم بعد از تو بیش از حد
گفتی : عزیزم این زمین گرد است ، میچرخد
گفتم خداحافظ ، ولی یادِ تو چون "داغیست"...!!
گفتی خداحافظ ، پس از من هم جهان باقیست...