در اسلام هیچ کینه و خشم و جنگ و خشونت و مکر و . . . نیست

در اسلام هیچ کینه و خشم و جنگ و خشونت و مکر و . . . نیست مگر برای کافر حربی (تزویرگران (حتی اگر مرتکب هیچ ستمی نشده باشند) و ستمکاران بزرگ) است و این مسئله ای جدی است. و تنها کافران حربی از این مسئله وحشت دارند. مبارزه با دشمن تا وقتی که حق در خطر نیست نباید تقیه کرد و تقیه یعنی پنهان انگاری برای حفظ اسلام عقلانی ناب ویا حفظ خود برای امان ماندن به حق (اسلام عقلانی معرفتی ناب است) است و تزویر یعنی پنهان انگاری برای حفظ خود است در راه منفی است. قطعا تقیه نیست کسی که با لباس اخلاق می خواهد جنگ نرم بکند بلکه "تزویر محض" است. پنهان انگاری یک نیاز است مثل لاکپشت که برای حفظ جانش در لاک می رود تا در امان بماند اما اگر طرف در لاکش پنهان شد تا حق (یعنی اسلام عقلانی معرفتی ناب) را حفظ کند تقیه است اما اگر برای رو نشدن درونش تا بتواند فریبش را بیشتر پیش ببرد هرچند چه این فریب برای او معنای آگاه ساختن گرفته باشد چه این معنا نباشد و آگاه باشد که فریب می دهد تا بتواند حق (اسلام عقلانی معرفتی ناب) را از روش نرم از درون بکوباند و به قول خود عوض کند تزویر است نه تقیه است درکل تقیه یعنی پنهان انگاری در راه حق و تزویر یعنی پنهان انگاری در راه باطل است و کاری که فرهنگ غرب نسبت به از اساس شیطانی بودن خود می کند و پنهانش می کند که اساس او فرمان بردن از ابلیس جن است و شیطان پرستی است تزویر است.