رشد؛ درست از نقطه ای آغاز میشود که با تمام وجود درک کنیم

رشد؛ درست از نقطه ای آغاز میشود که با تمام وجود درک کنیم هیچکس به نجات ما نخواهد آمد، مراقب ما نخواهد بود و قلب شکسته مان را التیام نخواهد داد و این خودمان هستیم که باید به تنهایی از خود مراقبت کنیم و برای زخم هایمان مرهم باشیم. این مرحله مستلزم خودداری از سرزنش دیگران است.

شاید دشوارترین کار در سفر زندگی این باشد که "بپذیریم روحِ خودمان برای درمان و شفای زخم هایمان کافی است." .
فقط زمانی میتوانیم نامِ بزرگسال را بر روی خودمان بگذاریم که مسئولیتِ یافتنِ معنای زندگی خود را قبول کنیم و این مسئله مستلزم این است که روبرو شدن با ترس هایمان را در دستور کار خود قرار دهیم....☘
زندگی به خود پس دادن است نه به دیگری. خودمان برای خودمان نه خودمان برای دیگری.
ما هرچقدر بازیگرانی فوق العاده باشیم اما بدون فیلمنامه نمیتوانیم زندگی فوق العاده ای داشته باشیم. (فیلمنامه همان نقشه راه و هدفمندی است)