عشق اگر کار مرا باز به غوغا بکشد

عشق اگر کار مرا باز به غوغا بکشد
چه هنرها که به لوح من رسوا بکشد
دوستت دارم و این واژه زیبا و عزیز
زود باشد که مرا باز به صحرا بکشد
عشق حسی ست پر از حاشیه های خطرش
گاه در حاشیه ها کار به حاشا بکشد
کاش این بخت به سامان شود و تخت تو را
تا حدود دل این عاشق تنها بکشد
این غزل گفتن بیگاه هم آخر روزی
آتشی سخت به جان و تن شیدا بکشد