زندگی شوخی تلخی ست که باور کردیم

زندگی شوخی تلخی‌ست که باور کردیم
قصه‌ی داغ شکستی‌ست که از بر کردیم
غم ما غصه‌ی تنهایی و دلتنگی بود...
که دوایش به می و باده و ساغر کردیم
زندگی چون گل یخ بود که در باور ما
تا که رویید، به دست گِله پرپر کردیم
دل شکستیم و نشد سخت پشیمان باشیم
حالِ هر لحظه‌ی خود را بد و بدتر کردیم
بغض شد حرف دلِ خسته، ز بس دیر زدیم!
شرح حالِ غمِ خود در دلِ دفتر کردیم
می‌شد آغوش به روی تن هم باز کنیم
حسرتا... اینکه فقط گونه‌ی خود تر کردیم
آبان وآذرشد و از تو خبری باز نشد!
وعده‌ی دیدن تو آخرِ دی کردیم!
ساده بودیم که اینگونه گرفتار شدیم
زندگی شوخی تلخی‌ست که باور کردیم