بچه بودم خاطرم هست گاهی بعضی بزرگترها ما بچه ها را می دید

بچه بودم خاطرم هست گاهی بعضی بزرگترها ما بچه ها را می دیدند. موقع بازی کردن , شیطنت و حرف زدن یا حتی مشق نوشتن
می گفتند که خوش به حالتون که بچه هستید. یا تمام سختی هاو مشکلاتتون همین مشق نوشتن هست.
شاید اون زمان متوجه نبودم که چی میگن شاید یبار که مشق می نوشتم با خودم گفتم خوش به حال شما مشق و درس و مدرسه ندارین ..اصلا می دونه این درس خودش چقدر مشکل بزرگیه برای ما ... تا اینکه خودمون بزرگ شدیم و احتمالا بعضیامون پدر یا مادر و...
دنیای بچه ها خیلی قشنگ و پره از معصومیت. جدا از شرایط فرهنگی, خانوادگی و اقتصادی شاید برای همه یکی از قشنگترین یادآوری ها و نوستالژیک های ما همین کودکی باشه
دنیای کوچیک بچه ها خیلی بزرگه دقیقا اندازه همون ده تا دوست داشتن ادمهای اطرافشون که با واحد خودشون یک دنیا میشه
امروزه روز خیلیا رو در اطرافم و این دنیای مجازی می بینم که دوست دارن بچه هاشون از سنی که دارند بیشتر نشون داده بشن..زود بزرگ شن.ادای بزرگترهارو در بیارن پزشو بدن و شاید گاهی عقده های گذشته خودشون رو روی اونها پیاده کنند
اجازه بدین و بدیم بچه ها کودکی کنند بچگی کنن از دنیای کوچک و در عین حال بزرگ خودشون لذت ببرند و همونطور بی شیله پیله باشند وارد دنیای پیچیده بزرگترا نکنیم
عجله نکنیم تا چشم به هم بزنیم بزرگ میشن مثل خودمون
دو تا به به و ماشاالله ماشاالله کردن دیگران برای بزرگنمایی بچه هامون خیلی ارزش نداره بچه ها بچگی میخوان به وقت خودش وارد بزرگسالی و مشکلات و درگیری هاش میشن..