همه ی چیزایی که تو تاریخ و کتاب ها از لیلی و مجنون خوندیم

همه ی چیزایی که تو تاریخ و کتاب‌ها از لیلی و مجنون خوندیم، از عشق های آتشین و خنده هایی که آدم‌ها رو مست می‌کرد، همه این‌ها به نظرم آرزوهای نویسنده‌ها و شاعر‌هایی بود که
دوست داشتن "عشق" حقیقت داشته باشه...
دوست داشتن انسان رو یه موجود با احساس و مهربون
نشون بدن...

شاید ماها آرزو‌هامون رو چند ساعت لابه لای کتاب ها پیدا کردیم و خواستیم اونجا زندگی کنیم...

حتی تخت خواب‌هایی که پنجاه سال دوتا آدم رو کنار هم دیدن هم دلشون می‌گیره وقتی می‌بینن یکیشون رفته و دیگه نیست...

حالا که فکر می‌کنم، می‌بینم شاید ما توهم انسان بودن داریم، یا شاید هم اسممون انسان نیست و یه جای دیگه، توی یه
کهکشان بزرگ، انسان‌های واقعی زندگی می‌کنن...