بغل نمی کنیم و خوبیم، ٫بغل نمی شویم و زنده مانده ایم،
#بغل نمی‌کنیم و #خوبیم، ٫بغل نمی‌شویم و #زنده مانده‌ایم،
٫زنده مانده‌ایم بدون ٫بوسه، بدون #آغوش، بدون #عشق...
#زنده مانده‌ایم پشت میله‌های سرد یک حصار نامرئی، حصاری به منزله‌ی یک طاعون، طاعونی که مانند یک پیچک زرد، گلوی #دنیا را فشرده و دست بر نمی‌دارد.
کمتر #می‌خندیم، کمتر #ذوق می‌کنیم، کمتر ٫خیال می‌بافیم و بیشتر #منطقی شده‌ایم.
کافه‌ها ترسناک شده‌اند، خیابان‌ها، کوچه‌ها، رابطه‌ها و #آدم‌ها؛ ترسناک شده‌اند.
پنهان شده‌ایم پشت نقاب ماسک‌ها و عینک‌ها و هیچ‌کس نمی‌فهمد که غمگینیم یا #شاد، هیچ‌کس نمی‌فهمد که بغض داریم یا #شوق، هیچ‌کس نمی‌فهمد که حالمان خوب نیست...
پنهان شده‌ایم پشت یک درد مشترک، یک طاعون فراگیر، یک هیولای کوچک و ناشناخته...
پنهان شده‌ایم و فاصله می‌گیریم از #جهان، از #آدم‌ها، از #دوست داشتن و از #دوست داشته شدن، ولی #خوبیم...
ما عادت کرده‌ایم طاقت بیاوریم، ما عادت کرده‌ایم زندگی کنیم، ما عادت کرده‌ایم اگر خورشید هم بمیرد، بگوییم چیز مهمی نیست...
مثلاً همین حالا که حال همه‌مان مثل دیروز و یک ماه و یک سال قبل، #خوب است، حتی پشت خفقان ماسک‌ها، حتی وقتی که چشم‌هامان نمی‌خندد، حتی وقتی #عزیزانمان را بغل نمی‌کنیم، نمی‌بوسیم، نمی‌بینیم.
ما یکه و تنها پشت نقاب ماسک‌هامان پناه گرفته و در حصار فاصله‌های ناگزیری که هست، همچنان #نفس می‌کشیم و #خوبیم.
#خوبیم؟!
#نرگس_صرافیان_طوفان
٫زنده مانده‌ایم بدون ٫بوسه، بدون #آغوش، بدون #عشق...
#زنده مانده‌ایم پشت میله‌های سرد یک حصار نامرئی، حصاری به منزله‌ی یک طاعون، طاعونی که مانند یک پیچک زرد، گلوی #دنیا را فشرده و دست بر نمی‌دارد.
کمتر #می‌خندیم، کمتر #ذوق می‌کنیم، کمتر ٫خیال می‌بافیم و بیشتر #منطقی شده‌ایم.
کافه‌ها ترسناک شده‌اند، خیابان‌ها، کوچه‌ها، رابطه‌ها و #آدم‌ها؛ ترسناک شده‌اند.
پنهان شده‌ایم پشت نقاب ماسک‌ها و عینک‌ها و هیچ‌کس نمی‌فهمد که غمگینیم یا #شاد، هیچ‌کس نمی‌فهمد که بغض داریم یا #شوق، هیچ‌کس نمی‌فهمد که حالمان خوب نیست...
پنهان شده‌ایم پشت یک درد مشترک، یک طاعون فراگیر، یک هیولای کوچک و ناشناخته...
پنهان شده‌ایم و فاصله می‌گیریم از #جهان، از #آدم‌ها، از #دوست داشتن و از #دوست داشته شدن، ولی #خوبیم...
ما عادت کرده‌ایم طاقت بیاوریم، ما عادت کرده‌ایم زندگی کنیم، ما عادت کرده‌ایم اگر خورشید هم بمیرد، بگوییم چیز مهمی نیست...
مثلاً همین حالا که حال همه‌مان مثل دیروز و یک ماه و یک سال قبل، #خوب است، حتی پشت خفقان ماسک‌ها، حتی وقتی که چشم‌هامان نمی‌خندد، حتی وقتی #عزیزانمان را بغل نمی‌کنیم، نمی‌بوسیم، نمی‌بینیم.
ما یکه و تنها پشت نقاب ماسک‌هامان پناه گرفته و در حصار فاصله‌های ناگزیری که هست، همچنان #نفس می‌کشیم و #خوبیم.
#خوبیم؟!
#نرگس_صرافیان_طوفان
۷.۸k
۱۶ مرداد ۱۳۹۹
