به ایستگاه منطق که رسیدی؛ بعضی آدم ها از نگاه تو می افتند

به ایستگاه منطق که رسیدی؛ بعضی آدم‌ها از نگاه تو می‌افتند، بعضی ناخواسته عزیزتر می‌شوند و نسبت به بعضی، کاملا بی‌حس می‌شوی. اما چیزی که مهم است این است؛ در قلمروی منطق، هیچ چیز بی‌دلیل نیست.

عزیزترینت ذره ذره از مقابل چشمان تو می‌افتد، تو می‌بینی، اما دلیل این سقوط را روی دریچه‌ی احساست حک می‌کنی، به منطقت حق می‌دهی و هیچ تلاشی برای نگه داشتن دلبستگی‌ات نمی‌کنی.

به ایستگاه منطق که رسیدی؛ تمامِ بودن‌ها، ماندن‌ها و از دست دادن‌ها، هزار و یک برهان و معادله دارند و تمام کارها و رفتارها برای نیل به نتیجه‌ای معیّن انجام می‌شوند.

به ایستگاه منطق که رسیدی؛ پخته می‌شوی، آنقدر که دست‌نیافتنی‌ترین بخش وجود تو برای آدم‌ها، جزیره‌ی احساس تو خواهد بود.