یک گروه از دانشمندان پنج میمون را در قفسی گذاشتند و در وس

یک گروه از دانشمندان پنج میمون را در قفسی گذاشتند و در وسط قفس یک نردبان که بالای آن مقداری موز گذاشته شده بود قرار دادند.
هر بار که میمونی از نردبان برای خوردن موزها بالا رفت دانشمندان 4 میمون دیگر را با دوش آب سرد خیس می کردند.
پس از مدتی هر میمونی که از نردبان بالا رفت میمون های دیگر میمونی را که از نردبان بالا رفته بود کتک زدند.
پس از مدتی هیچ میمونی دیگر جرات اینکه از نردبان بالا رود را نداشت ، گرچه وسوسه ی او بسیار عمیق بود.
دانشمندان تصمیم می گیرند یکی از میمون ها را با میمون جدیدی عوض کنند. میمون تازه وارد اولین کاری که می کند برای بدست آوردن موز از نردبان بالا میرود.
ولی میمون های دیگر او را محکم کتک می زنند.
پس از چند بار کتک خوردن ، میمون تازه وارد فرا میگیرد که نبایستی از نردبان بالا برود ، اما هرگز نمیداند چرا؟
میمون دوم جایگزین می شود و همان وضع ادامه می یابد ، میمون اول هم در زدن میمون دوم همکاری میکند، میمون سوم جایگزین می شود و همان وضع زدن ادامه میابد. میمون چهارم جایگزین می شود و همچنان کتک زدن هر میمونی که از نردبان بالا می رود ادامه دارد. میمون پنجم هم جایگزین می شود و زدن و خوردن همچنان ادامه میابد .
حالا آنچه مانده میمون های جدیدی هستند که حتی هیچکدامشان هرگز دوش آب سرد را تجربه نکرده اند ، ولی همچنان هر میمونی که از نردبان بالا می رود را کتک میزنند.
اگر ممکن بود از میمون ها پرسش شود چرا آنانی را که از نردبان بالا میروند کتک می زنند ، یعنی " حیوان ناطق" بودند، مطمئن باشید جواب میدادند:

"من نمی دانم- این روش کاری است که در اینجا مرسوم است."
این جمله آشنا نیست؟