فقرها...

فقرها...
صحفه ای از درد دور شان نام فقرها
می دمد صبح سپیدالتیام فقرها
از زبان دختری زیبا ولی حسرت بهدل
تاشود یک ثانیه به کام فقرها
کاخ ظلم تا ویران شد از کوخ ستم
گفت پایانی همیشه همکلام فقراا
ارث اجدادشان اری پدراندر پدر
وانهید ازبهر فرزندان دوام فقرها
گاهکاری مادرش همخوابه یک اهریمنی
عشق نه نیم سقوط از پشت بام فقرها
فقر بس کن ریشه کن شو از درون خانه اش
دورشو گم شو بترس از انتقام فقرها
ذهن بی پروایش اما نقشه ی خوبی کشید
خط اغازی به سوی انهدام فقرها
گفت فرزندان روزی فقر به پایان میرسد
بس تازه از دلش راه تف عام فقرها
جای دوران مرشد احسان را /وا/زک/تو...من
بی خیال ش م.... رسوا والسلام فقرها