هعییی+....+کپشن+بخون+

من خانوادم باهام مشکل دارن همش بهم گیر میدن و بابام بی دلیل دست روم بلند میکنه و منو میزنه از نظره روحی منو داغون کردن و منو تو خونه حبس کردن و محدودم کردن و هیچ کاری نمیتونم انجام بدم و یذره پرخاشگری میکنم سریع میندازن گردن انیمه و میگن تاثیر اونه ... این از وضع خونه که آرامش ندارم و ضربه روحی بهم میزنن
تو مدرسه هم همکلاسی هام فقط دنبال اینن که منو مسخره کنن و معلما باهام لجن و کسی باهام خوب نیست و همه ازم متنفرن و خودم از خودم متنفرم و دیگه جایی رو واسه خودم ندارم که توش احساس راحتی و آرامش کنم ....
من همیشه لبخند میزنم و هیچوقت گریه نمیکنم و همیشه دلیل لبخند های بقیه هستم .. اما کسی رو ندارم که بهش تکیه کنم یا روی شونه هاش گریه کنم و اشک بریزم کسی نیس منو درک کنه تنها کسی که گریه های منو دیده بالشتم بوده😭کارم به جایی کشیده که از خودم متنفرم