ما برای نجات هم،

ما برای نجات هم،
طنابی داریم
به استحکام مهربانی
به ضخامت همدلی
و به طول شعور
ما خیلی وقت ها با این طناب،همدیگر را نجات دادیم
ما نمی دانستیم گاهی یک مهربانی کوچک ویک لبخندساده، آدمی را نجات می دهد
ما نمی دانستیم گاهی
یک ستایش
یک قدردانی
یک آغوش
ویک همدردی
چه رنگی می پاشد به جهان سیاه و سفید آدم ها...
گاهی غریق نجات بودیم بی آنکه تن به آب زده باشیم...
همه مردم به نوعی در محاصره ی مشکلات و دردهایی نا گزیر،دست وپا می زنند
کافی است کمی بیشتر مهربان باشیم تا آنها را از عمیق ترین اقیانوس های اندوه بیرون بکشیم...