ولی من هنوز یادم هست هزار سال قبل را که ذوق داشتم برای خی

ولی من هنوز یادم هست هزار سال قبل را که ذوق داشتم برای خیلی چیزها...
از جزئیات ساده لذت می‌بردم و دلخوش می‌شدم؛
به بوی نمِ باران و یک فنجان چای و چند صفحه کتاب و کمی موسیقی...
من هنوز یادم هست هزار سال قبل را که مست می‌شدم با عطر نرگس...
و برای قدم زدن‌های شبانه جان می‌دادم...
و پاییز را دیوانه‌وار و تا مرز پرستش دوست داشتم...
من هنوز یادم هست حالم خوب بود که ساده حالم خوب می‌شد...
که سخت نمی‌گرفتم و جهان هم سخت نمی‌گرفت به من...
کجاست آن آدمِ ساده دلخوش شونده‌ی بی‌محابا پیش‌رونده‌ی طغیانگر؟
کجاست آن‌همه اشتیاقی که برای همه چیز داشتم
و دلی که بی‌هراس به دریا می‌زدم و مِیلی که مرا تا مرزهای جنون می‌برد؟!
کجاست من؟ کجاست آن منِ بی‌ملاحظه‌ی دیوانه؟

#Nini_Time