.

.
امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
اي بس غم و شادي كه پس پرده نهان است
 
گر مرد رهي غم مخور از دوري و ديري
داني كه رسيدن هنر گام زمان است
 
آبي كه برآسود زمينش بخورد زود
دريا شود آن رود كه پيوسته روان است
 
از روي تو دل كندنم آموخت زمانه
اين ديده از آن روست كه خونابه فشان است
 
دردا و ديغا كه در اين بازي خونين
بازيچه ي ايام دل آدميان است
 
اي كوه تو فرياد من امروز شنيدي
دردي ست درين سينه كه همزاد جهان است
 
از داد و وداد آن همه گفتند و نكردند
يا رب چقدر فاصله ي دست و زبان است
 
خون مي چكد از ديده در اين كنج صبوري
اين صبر كه من مي كنم افشردن جان است
 
از راه مرو سايه كه آن گوهر مقصود
گنجي ست كه اندر قدم راهروان است