من بلد نیستم قهر کنم؛ ولی اگه قهر کنم واقعا می رم و دیگه

من بلد نیستم قهر کنم؛ ولی اگه قهر کنم واقعا می رم و دیگه‌ام برنمی گردم، می رم برای همیشه و پشت سرمم نگاه نمی کنم، چون اون قدری اهمیت و فرصت دادم، اون قدری خوب بودم، اون قدری عیب‌های آدمی که دوستش داشتمو نادیده گرفتم، که از این نظر هیچ عذاب وجدانی ندارم، من می رم ولی مطمئنم اون آدم می مونه با یه تصویر غیر قابل دسترس از کسی که همه جوره هواشو داشته.