دلتنگی های آدمی را ، باد ترانه ای می خواند،

دلتنگی های آدمی را ، باد ترانه ای می خواند،
رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد،
و هر دانه ی برفی به اشکی نریخته می ماند.
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است.
از حرکات ناکرده،
اعتراف به عشق های نهان،
و شگفتی های بر زبان نیامده.

در این سکوت
حقیقت ما نهفته است،
حقیقت تو و من ....⚘
مارگوت_بیکل 3