محبوبم

محبوبم..!
امروز هم بی تو گذشت...
چشم دارد به ندیدنت عادت می‌کند؛ 
زبان نامت را به سختی در دهانم می‌چرخاند؛ دست‌ها بلا استفاده و گوش‌هایم صدایت را...
روزگار غریبی‌ست و درد هر بار یکی از اعضای تنم را احاطه می‌کند. ..
شاید برای همین است که قلب و مغزم، با آنکه همیشه کنار تواَند؛ بیقراری هم می‌کنند...!
قلب... مثل مادری که جنگ، جنازهٔ فرزندش را هنوز پس نداده است..!
و مغز... چون پدری که در تنهایی و خلوتش، به آرامی می‌گرید..!
چه تشبیه مسرت بخشی...! که هربار به یادم خواهد آورد...
" هرگز، فراموش نخواهی شد ..."
#د‌ِلبر‌‌َم💛