بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
ذکر صلوات : الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ
صلوات یک ذکر مستحب لفظی نیست، بلکه یک امر الهی است که البته معانی عمیقی دارد بنابراین، وقتی خداوند متعال، به ویژه خطاب به مؤمنان - يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا - امری می‌نماید، پیش از همگان، پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله که مخاطب وحی بودند و میان انسان، ملک و جنّ، در رأس مؤمنان قرار دارند، مخاطب آن فرمان می‌باشند و البته که بیش از همگان، امر پروردگار را اطاعت و اجرا می‌نمودند.
وقتی دستور صادر شد که - إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا -، اولین مخاطب، گیرنده‌ این وحی، یعنی خود ایشان می‌باشند و البته که دراطاعت نیز بر همه سبقت دارندوبیش از سایر مؤمنان، مراقبت و استمرار داشتند.
بنابراین، نه تنها ایشان نیز مانند همگان صلوات می‌فرستادند، بلکه چون وقتی از ایشان پرسیده شد که چگونه این امر خدا را بجا آوریم و صلوات بفرستیم، فرمودند که بگویید: اللهم صل علي محمد و آل محمد و یا با اضافاتی که در سایر روایات آمده است، معلوم می‌شود که خودشان به هر چه که تعلیم نموده و دستور می‌دادند، پیش‌تر و بیشتر عمل می‌نمودند.
بنابراین، ایشان به امر خداوند متعال و به آموزه‌ حضرت جبرئیل علیه السلام، در اذان و اقامه، اَشهدُ اَنّ مُحمّد رَسولُ الله و یا - وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولَهُ- می‌گفتند و در هر کجا که لازم بود به همین شکل صلوات را بر زبان جاری می‌نمودند و به دیگران امر و توصیه می‌ نمودند که شما نیز همانند من بگویید.
صلوات، سلام و درود نیست، لذا فرمود که پس از صلوات، به ایشان سلام دهید - وَسَلِّمُوا‌، بلکه صلوات در اصل یک دعای بسیار بزرگ است و بدیهی است که هر انسان عاقل و مؤمنی، بسیار برای خودش دعا می‌کند و بهترین دعا نیز آن است که از خداوند متعال بخواهد صلوات و رحمتش را مشمول او گرداند. پس، این که ایشان یا هر شخص دیگری برای خودش دعا کند، نه تنها عجیب و قریب نیست، بلکه باید چنین نماید.