عشق شبیه پاییزه. اومدنش آدمو ذوق زده می کنه، اما دلگیره.

عشق شبیه پاییزه. اومدنش آدمو ذوق‌زده می‌کنه، اما دلگیره. دل آدمو درگیر خودش می‌کنه، اما دلگیره. دل‌انگیزه اما بدون اندوه معنا نداره. عشق نمیتونه مثل گلای رنگارنگ بهار یا بی‌دغدغگی و خنده و آب‌ بازیِ تابستونِ بچه‌ها باشه. عشق همون حال بارون و لرزیدن از سرما و ریختن پر و بالا آدماست.
عاشق‌ها پاییزو دوست دارن چون حس میکنن طبیعتم توی پاییز حال اونارو داره، که انگار دیگه تنها نیستن.
عشق شبیه پاییزه. شبیه همون نیمکت خیسه که از دور نگاهش می‌کنی، یاد خاطره‌هات میفتی، چترتو محکم‌تر میگیری و راهتو میکشی و میری. عشق اندوه تک تک برگ‌های درخت‌هاست توی پاییز. اشتیاق تک تک قطره‌های بارونه واسه باریدن.
عشق اندوه و اشتیاق توأمه، توو اون لحظه که با شوق به سمتش پر میکشی و حواست نیست مثا بارون داری سقوط می‌کنی روی زمین و مثل برگ‌های زرد پاییز، زیر پاهاش میمونی.
عشق شبیه پاییزه. همینقدر زیبا. همینقدر حزن‌آلود..........💖