تلنگر؛

تلنگر؛
بعد از ازدواج یادمان باشد که برای سرگرمی خودمان،
برای نیاز به دوست داشتن کسی،
برای سر به راه شدن همسر، برای تحکیم بنیان خانواده، برای حرف مادر شوهر و عمه و خاله، برای ادامه‌ی نسل و ماندن نام و فامیل و تخم و ترکه‌مان، برای رفع تنهایی، برای انجام وظیفه‌ی زنانه یا مردانه، برای نگذشتن سن بارداری، برای آمدن برکت به خانه، برای تنها نماندن بچه‌ی اول و همبازی داشتن او!
برای گرفتن یارانه‌ی بیشتر، برای عملی کردن آرزوهای خودمان که در بچگی عملی نشده روی کسی دیگر و...
بچه تولید نکنیم!
بچه تولید نکنید
ما بچه‌ها اسباب بازی و عروسک و آدم آهنی نیستیم که برای دنیا آمدن ما اینقدر راحت تصمیم می‌گیرید، ما وسیله‌ی سرگرمی و عشق ورزیدن و... نیستیم.
ما یک انسان مستقل هستیم
بچه‌دار شدن علاوه بر بلوغ فکری و روحی حتی به بلوغ جسمی و اقتصادی هم نیازمند است.
آن کس که دندان می‌دهد نان نمی‌دهد.
بلکه نان با دو شیفت کار کردن و تا صبح سگ دو زدن در می‌آید.
و تازه اگر با آن همه تلاش نان هم دربیاید آن بچه نیاز به وقت و روح و... هم دارد.
و از همه مهم‌تر این سوال:
پس خودتان چه؟
بچه باید وقتی به دنیا بیاید که پدر و مادر بعد تولد او باز هم با یکدیگر سینما و کافه و مسافرت و... بروند.
روابط جنسی‌شان کم نشود، عصبی نباشند و از هم فاصله نگیرند، به شغل و فعالیت‌های‌ اجتماعی هیچ کدام لطمه نخورد،
مواظب جسم و سلامتی و زیبایی خود بعد از بچه هم باشند، وقت برای کتاب خواندن و شعر گفتن و... داشته باشند و...
بچه داشتن حس خیلی قشنگی است.
من هم دوست دارم!
اما بچه‌همان چهار تا کلیپ بامزه‌ی داخل اینترنت و موبایل نیست.
خیلی سخت است و خیلی تبعات دارد.
اگر با همه‌ی آن‌ها آشنا هستید و برای مقابله با آن‌ها آمادگی روانی و جسمی دارید و هدفتان از بچه‌دار شدن خودخواهیتان نیست اشکال ندارد.
خیلی هم خوب.
فقط یادتان باشد در صورت عدم آمادگی، شما نه فقط به آن بچه که به جامعه ای خیانت کرده‌اید که در آن کار، مسکن و... به اندازه ی کافی وجود ندارد و به دنیا آمدن هر فرزند تازه اقتصاد و شرایط اجتماعی را بدتر می‌کند...