از دیدن و شنیدن این دیالوگ هیچ وقت سیر نمی شوم.

از دیدن و شنیدن این دیالوگ هیچ وقت سیر نمی شوم.
با خود می اندیشم که آن زمان حکومت طاغوت بود و حکومت خوانین
و توجیهِ این ظلم ها هم طاغوتی بودنِ حکومت بود و ظلمِ خوانین...
اما حالا چه!؟
ظلم به مردم را چگونه توجیه کنیم!؟
اختلاس ها را چگونه توجیه کنیم!؟
زد و بندها را چگونه توجیه کنیم!؟
حق کشی برخی مسئولین را با چه بهانه ای توجیه کنیم!؟
بالا کشیدنِ حق مردم توسط اصحاب زر و زور و قدرت را چگونه توجیه کنیم!؟
بقول #بی_بی_مریم_بختیاری میشه ظرف سه سال چهارتا بز بشه چهارهزارتا!؟
چهارهزار شدنِ چهارتا بز را چگونه توجیه کنیم!؟

من که هنگ کردم
شما را نمی دانم!؟
۴۳ سال وقت کمی نبود برای اصلاح امور، تا کی باید به خودمان و دیگران امید بدهیم که صبر کنید اوضاع درست می شود!
تا کی باید حرفها و نیش و کنایه های دیگران را بشنویم که پس چه شد انقلاب مستضعفینتان که سنگش را به سینه می زدید؟
واقعا تا کی؟
از بس به مردم وعده دادیم و خودمان وعده شنیدیم وعده دونمون پاره شد!

امیدوارم با این حرفهای منِ روسیاه، متهم به سیاه نمایی نشوم چرا که من بعنوان یک ایرانی مسلمان، سپیدبختیِ ایران و وطنم را میخواهم نه سیاه بختیش را...