ما روزهای سختمان را

ما روزهای سختمان را
بدون یاریِ آدم‌ها پشت‌سر گذاشتیم.
ما خودمان با دست‌های خودمان
دیوارهای سرد و سنگین مقابلمان
را شکافتیم
و به روزنه‌های امّید رسیدیم.
ما خودمان هم‌درد و انگیزه‌ی
روزهای سخت خودمان بودیم
و رسیدن روزهای خوب را به خودمان
وعده دادیم و طاقت آوردن را از
خودمان وعده گرفتیم و طاقت آوردیم.

ما روزهای سخت را یک‌تنه
حریف شدیم، یک‌تنه جنگیدیم،
یک‌تنه درد کشیدیم و درد،
از ما آدم دیگری ساخت.
دیگران اما؛
هیچ‌گاه نفهمیدند چرا این آدم
از یک جایی به بعد
سکوت کرد و شبیه به قبل نشد...