به نظرم هیچوقت نباید پیش خودت فکر کنی که کسی را میشناسی ،

به نظرم هیچوقت نباید پیش خودت فکر کنی که کسی را میشناسی ، هر چند سال باشد ، هر چقدر از آشنایی ات گذشته باشد ، اصلا بنظرم هیچوقت نباید پیش خودت فکرش را هم بکنی که کسی را کاملا میشناسی .
بنظرم بعضی اوقات حرف های بعضی از آدم های درون زندگی مان اندازه ی موج انفجار یک بمب ما را موج زده میکند ، آنقدری که نمیدانی آن لحظه باید فرار کنی یا بمانی جوابش را بدهی ، آنقدری که نمیدانی نگاهش کنی یا بزنی زیر گریه ،
آنقدری که دلت میخواهد یکی دم دستت باشد و چنان بزارد زیر گوشت که مطمئن شوی بیداری و خواب نمیبینی ، انقدری که پیش خودت بگویی حتما این آدم را هک کرده اند ، نه نه حتما هک کردنش ، امکان ندارد این همان آدم قبلی باشد !
بنظرم اگر ما اینقدر فکر نمیکردیم که همدیگر را میشناسیم ، این حرف ها برایمان آنقدر هم سنگین و غیر قابل هضم نمیشد ، بنظرم اینقدر موج اش شدید نمیشد که من در راه برگشت سیگارم را برعکس روشن کنم .. یکی از سخت ترین کارهای دنیا زمانی ست که میخواهید چشم در چشم صحبت کنید ، خیلی باید هنرمندانه زمان بندی کنید که بغضتان نترکد ، میخواستم بگویمش که تورا به خدا کار را از اینی که هست خراب تر نکن ، این حرف هایی که نمیدانم داری از کجا می آوریشان را نصفه کاره بگذارو برو ، من تا همین جایش هم زیادی شنیدم ، اما موج حرف هایش داشت اثر میکرد ، زمانی که موج میگیرتتان قادر به هیچگونه واکنش و یا حرف زدنی نیستید ،
وفقط نگاهش میکردم ،
سخت ترین درک دنیا زمانی است که بین یک برزخ گیر میکنید
برزخی که یک طرف ش دوست داشتنی ترین موجودی است که تا به حال میشناختی اش
و طرف دیگر دوست داشتنی ترین موجودی است که احساس میکنی هرگز نمیشناختی اش
و بدترین برزخ دنیا همینجاست