تلخ است...

تلخ است...
مرگ را می گویم!
زندگی به مرگ که میرسد نگاهت نمیکند پیری یا جوان ؟!
مردی یا زن؟
اصلا زندگی را زندگی کردی یا زندگی ات سخت بود و پر از غم؟
نگاه نمیکند کسی را دوست داری یا کسی هست که دوستت داشته باشد...؟!
زندگی که به مرگ میرسد انگار کور میشود و کر...
گاهی دلم میخواهد یقه ی این زندگی را بچسبم و بگویم "نامرد حداقل فرصت یک خداحافظی میدادی؛ تنها یک خداحافظی..
یک نگاه...
یک حرف آخر..."
مگر میشود بی خداحافظی بی هیچ حرفی ، رفت؟!
کاش زندگی هرگز به مرگ نمی رسید...
و ای کاش مرگ کمی معرفت داشت!