بسم الله الرحمن الرحیم

#بسم الله الرحمن الرحیم
یا رفیق من لارفیق له
قصه از اینجا شروع میشه که مجنون عاشق میشود و محو در عشقش این مجنون زمینی و آن مجنون آسمانی،؛
تا بحال فکر کردیم که مجنون خدا باشیم؟؟؟ یا مثه بعضی این تعریف غلط و داریم که افراط نشه .... خدایی که در دوست داشتن ما افراط کرده حق نیست که ما در دوست داشتنش افراط کنیم ...
رفقا تا میتونیم توو دوست داستن خدا افراط کنیم نماز اول وقت داشته باشیم و تقوای با علم و بصیرت داشته باشیم....
قصه همینه عاشق شدن، چقد عاشق خدامون شدیم .... جسم توو طول سال رشد میکنه خردسالی و نوجوونی و جوانی و .... پیر میشه اگر چه عمر دو صد نوح کنیم این حرف برای نا امیدی نیست این حرف برا یه امید و لذت بردن بهتر از زندگی هستش توو این دوران هر وقت نگاهت به عکس کودکیت می افته میگی این منما، اما واقعیت اینه این من کیست؟؟ اگه الان جسممون رو میگیم که پیر شده پس این من اون من نیست، هدف چیه؟ این منه کیه که هر وقت میبینم میگوییم این منم؟؟؟!!!
در واقع این من همان بعد دیگر ماست همان روح است.... این جسم وسیله است و مسائل دیگه پیرامون این موضوع حرف اصلی چیز دیگه ای است.....
روح میخواد به کجا برسه؟؟؟ روحی که همیشه من ثابت است؟؟ چرا روح داریم برای سعادت روح هست که باقی میمونه پس باید این روح را تا میتونیم به خدا نزدیک کنیم اونوقت هست که در یکسال یا یک روز ما می توانیم پنجاه سال عمر در عرض خدا حرکت کنیم و یک روز و یا یک ساعت و یا یکسال در طول زندگی دنیا باشیم.....
راه خدا را اگر برویم این عمر در حالت آشکار به حالت پنهان میرود و سالها عمر در کمال و سعادت پیش میرود.
تکلیف مدار باشیم و مراقبت کنیم از آرمان شهدایی چون شهید حججی که حجتی بود برای همه عالم.