همه ى آدم ها یک روزى یک جایى ،

همه ى آدم ها یک روزى یک جایى ،
یکى را دوست خواهند داشت .

یکى ممکن است درهجده سالگى دلبسته شود
و دیگرى درچهل سالگى!
یکى ممکن است هروز بگوید دوستت دارم
و دیگرى در سکوتش غرق در دوست داشتن باشد!
اما چه تلخ میشود زمانى که کسى را دلبسته خود کنیم
و بعد بیخیالش بشویم
حال خدا نکند آدمى را که عاشق کرده ایم ،
کسى باشد که با خود عهد بسته دل نبندد !
و بعد در اوج روشن کردن احساس و دوست داشتنش او را ترک کنیم.
فرق نمیکند هجده سال دارد یا چهل سال
همین که دل ببندد و شکست بخورد ،
براى همیشه دردى در قلبش خواهد ماند که با برگشت آدم ها هم دیگر آن دل،دل نمیشود...!