نیاکان ما پس از دوازده روز جشن که یاد آور دوازده ماه سال

نیاکان ما پس از دوازده روز جشن که یاد آور دوازده ماه سال است، روز سیزدهم را پایان جشن بزرگ نوروز می دانستند. فردا هم روز سیزدهم فروردین همانند شب آخرین چهارشنبه سال جایگاه ویژه‌ای دارد. اگر با چهارشنبه ‌سوری به پیشواز نوروز می ‌رویم، با جشن سیزده بدر همراه با شادی نوروز را بدرقه می کنیم.اجداد ما به ویژه زنان،که نماینده ی آناهیتا ایزد بانوی آب هستند،از بامداد روز سیزده فروردین ،سبزه ی خود رابه دشتهاوکنار جویبارها می بردند و به آب روان می سپردند که نشانه‌ی ‌پیشکشی دادن به آناهیتابود.آنها با نیایش به درگاه اهورامزدا، آرزوی بارش باران و سالی پر از فراوانی و شادی می کردندو بدین روش از ایزد بانوی باران حمایت می کردند...هم چنین در زمین تازه روییده و سرسبز و آکنده از انبوه گل و گیاهان بیابانی به شادی، ترانه سرایی، پایکوبی، بازی های گروهی، سوارکاری و آب بازی می پرداختند که همه ریشه در فرهنگ زیبای ایرانی دارد که درپی آن فروریختن اندیشه های پلید و تیره است...بخشی دیگر از آیین های زیبا ی این روز ،سبزه گره زدن است...
دراساطیرکهن ایران،مَـشـیـه(آدم)که نخستین آفریده است و مَـشـیـانـه (حوا) روز سیزدهم فروردین با گره زدن دو شاخه ی موُرد، برای نخستین بار در جهان پایه‌ی پیوند خود را بنا نهادند. فردا دختران و پسران دم بخت با گره زدن سبزه در روز سیزده فروردین با گواه گرفتن نهاد (طبیعت) از اهورامزدا آرزوی پیوندی خوب می کنند...
سلااااام دوستان عزیزم
سیزدتون بدر
دشمنانتون در به در
گرفتاریاتون زود بدر
خوشیهاتون هزار برابر...
سیزده بدرتون مبارک و پر از خاطره های خوش