یک جور دوست داشتن هایی هم هستند که به زبان آورده نمی شوند

یک جور دوست داشتن هایی هم هستند که به زبان آورده نمی‌شوند؛ باید حسشان کرد،مثل عشق های امروزی نیست که دَم به ثانیه بیخ گوشت بگوید "دوستت دارم"، "عاشقتم" و "میمیرم برات" و رگبار استیکر قلب و بوسه!دوستت دارم هایی از جنس مادربزرگ که هر لحظه می‌توان حسش کرد؛ با یادآوری ساعت قرصای قند و چربی پدربزرگ، با به راه بودن همیشگی سماور کنج اتاق، با پیچیدن عطر فسنجان سرظهرش توی کوچه، با شنیدن یک خانوم ته اسمش و شرم بعدش...از آن دوست داشتن‌هایی که وقت سرما کُت می‌شوند دورت و گرمت می‌کنند، وقت ناراحتی گوش می شوند برای دردها و شانه برای اشک‌هایت، همان‌هایی که چشم می‌شوند و همیشه مراقبت هستند و لبخند می شوند روی لبهایت. آنها که اگر کمی پشت تلفن صدایت گرفته باشد خودشان را به آب و آتش میزنند تا حالت خوب شود...دوست داشتن هایی که تمامی ندارند و با یک روز بی حوصلگی و بد اخلاقی از بین نمی‌روند؛نه سرد می شوند نه تکراری، "دوست دارم" هایی که از دل بر می آیند و بر دل می‌نشینند...

«منیره بشیری»