جشن آب پاشونک

جشن آب پاشونک:
جشن بسیار با مزه ای در میان نیاکان ما رایج بوده است.

در این روز مردم به دلیل یاد بود یک روز به خصوصی به یکدیگر آب می پاشیدند و اینگونه شادی خود را ابراز می کردند.

درباره ی فلسفه ی این روز شاید بتوان به روایت زیر اطمینان کرد :

در زمان فیروز جد انوشیروان چند سالی باران نیامد و مردم در خشک سالی بودند. فیروز به آتشکده ی پارس رفت و دعا کرد در این روز باران زیاد آمد، از آن روز به بعد در میان ایرانیان رسم بود که به یاد آمدن باران به هم آب می پاشیدند.

برخی از پژوهش گران معتقدند این روز در اول تیر ماه قرار داشته است.

ابوریحان بیرونی در مبحث مربوط به جشن تیرگان از چنین رسمی یاد می کند. او پس از روایت داستانی از کیخسرو به رسم آب بازی در کنار دریای مازندران اشاره می کند:

چون کیخسرو از جنگ با افراسیاب برگشت در این روز به ناحیه ساوه عبور نمود و به کوهی که به ساوه مشرف است بالا رفت و تنها خود او بدون هیچ یک از لشگریان به چشمه ای وارد شد و فرشته را دید و فی الفور مدهوش شد.

ولی این کار با رسیدن بیژن پسر گودرز مصادف شد و قدری از آب چشمه بر روی کیخسرو ریخت و او را به سنگی تکیه داد و گفت ای پادشاه ماندیش و قریه لعین را در آنجا ساخته و نام آن را ماندیش گذاردند و کم کم تخفیف یافت و اندیش شد و رسم اغتسال و شست و شوی به این آب و دیگر آبهای عیون باقی و پایدار ماند از راه تبرک و اهل آمل در این روز به دریای خزر می روند و همه روز را آب بازی می کنند.

باید توجه داشت که شخصیت کیخسرو در افسانه های ما شباهت عجیبی به کوروش بزرگ دارد.

مطمئنا این روایت ها بی ارتباط با مراسم آب پاشونک نیست. شاید بتوان گفت آب پاشونک یکی از آیین های گرامی داشت جشن تیرگان هم بوده است. این احتمال وجود دارد که این جشن ها در میان برخی از اقوام به طور جدا برگزار می شده است و در میان برخی دیگر آب پاشونک یکی از آیین های تیرگان بوده است. همچنین بعید نیست که گذر ایام باعث ایجاد آمیختگی در روایت های مربوط به تیرگان و آب پاشونک شده باشد.
#ما_ایرانی_هستیم