نی توکلت علی الله ربی و ربکم ما

إِنِّی تَوَکَّلْتُ عَلَی اللَّهِ رَبِّی وَ رَبِّکُمْ مَا مِنْ دَابَّه إِلاَّ هُوَ آخِذٌ بِنَاصِیتِهَا إِنَّ رَبِّی عَلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ‌﴿هود، 56﴾

چرا که من توکلم به خداوند متعاله که هم خدای من است و هم خدای حقیقی شما (إِنِّی تَوَکَّلْتُ عَلَی اللَّهِ رَبِّی وَ رَبِّکُمْ مَا مِنْ دَابَّه)

همان خدایی که همه موجودات تحت فرمان او هستند (مَا مِنْ دَابَّه إِلاَّ هُوَ آخِذٌ بِنَاصِیتِهَا)

چرا که مسیر درست، بیشک، مسیر خداوند متعاله (إِنَّ رَبِّی عَلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ‌)

یقینا کسیکه با خداوند متعال باشه، دیگه ضرری از جانب هیچ کس احساس نخواهد کرد چنانکه حضرت جوادالائمه علیه السلام میفرمایند:

قال الجواد علیه السلام : لا یضُرُّک سَخَطُ مَنْ رِضاهُ الْجَوْرُ؛ کسی که طالب رضایت خداوند متعال باشد، دشمنی ستمگران ، او را زیان و ضرر نمی رساند