خدایا لحظه های بارانیم دلتنگ و بی قرار رحمت بی انتهای ت

خدایا ، لحظه های بارانیم دلتنگ و بی قرار رحمت بی انتهای توست
شبهای دوریت کافیست. . .
چراغ کلبه غمین این همیشه منتظر رحمتت را روشن کن
می خواهم پروانه ات شوم ای امید اول و آخر هر گریه ی بی صدا
بگو چگونه تحملت کنم دوری را
که این چشمان خیس به خلسه عشق نشسته تار تار است
بگو چگونه فراموشت می کنم تو را که هر شب بر تمام من حکمرانی می کنی
خدایا . . .
خدایا نگاهم کن امنیت تو را می خواهد
وسعت نا تمام تنهاییم