شکمچرانی جلوی گرسنگان

📝 شکم‌چرانی جلوی گرسنگان؟
🔸 می‌شود به پنج روایت دینی اشاره کرد که چرا چیدنِ میز و صندلی در پیاده‌رو اشتباه است. بدون این احادیث هم می‌شود گفت که شهرداری حق ندارد راهِ مردم را واگذار کند تا محل کسب درآمد شود. حتی اگر اجاره بگیرند باز واگذاری اماکن عمومی است و به سودِ یک قشر خاص.

🔹 شهرداری فقط به شکل موقتی و برای رویدادهای فرهنگی و مراسم مذهبی، که شرکت در آن‌‌ها برای همه آزاد است، حق چنین دخالتی دارد. واگذاری اماکن عمومی آنهم پیاده‌رو به خصوص در شهرهایی مثل شهرهای بزرگی مثل تهران،شیراز،مشهد، اصفهان، تبریز که پیاده کمترین فضا را دارد و همه چیز تسلیمِ خودرو شده، ظلم آشکار است‌.

🔸 اما از حقِ بر شهر مهم‌تر ضربه‌ای است که این کارها به شعور و مرامِ ایرانی می‌زند‌. ایرانی جلوی دیگران غذا نمی‌خورد تا مبادا گرسنه‌ای یا کودکی ببیند و دلش بخواهد. اگر کسی هم اتفاقی گذر یا نگاهش بیافتد حتما به تعارف دعوتش می‌کند. حالا در این اوضاع اقتصادی و شکم‌چرانی جلوی گرسنگان؟!

🔹 تقلید دارد استخوان‌های فرهنگ‌مان را می‌سوزاند. هر چیزی که شیک و شبیهِ اروپا باشد تجویز می‌شود. از پوشش تا معماری حرصِ برهنه‌سازی و خودنمایی، نمایش راحتی و آزادسازیِ غریزه جلوی دیگران، رها کردن افسار فرد و به هیچ گرفتن اجتماع، دارد مغزها و فکرها را پوک می‌کند.

🔸 دیگری از دوستان، روایتی آورد از امام صادق (ع) که آن هم غذا خوردن جلوی دیگران را به شدت نکوهش کرده. بنده تا بتوانم به حدیث استناد نمی‌کنم چون توثیق می‌خواهد و کار دشواری است. همین که شهر تنگ‌تر، طبقه‌ای زیاده‌خواه‌تر و فرهنگ‌مان ضعیف‌تر شود برای جمع‌آوری کافی است.