همیشه نوشته ام

همیشه نوشته‌ام
آدم‌ها یکبار عاشق می‌شوند
و دگر بار با خاطره‌ی آن عشق می‌ورزند
و چه اندوه بزرگیست
 معشوقی این چنین داشتن
زندگی کسانی که داغ عشق دیده‌اند را مرور میکنم
آخر داستان به کسی ختم می‌شود
همیشه پای یک بی‌معرفت در میان است
کسی که از تنهایی شکست قبلی گریزان
به سراغ شخصی دگر رفته است
کسی که خاطرات سابق را فراموش نکرده
به سراغ خاطره سازی برای تسکین دلتنگی‌هایش می‌رود
مگر دل آدم‌ها کاروان سرای تنهایی هاست
هرزگاهی سرک بکشند
بیایند خستگی شان در شد بروند
انگار نه انگار دلی وابسته می‌شود
فقط می‌آیند که غم خود را
با دیگری تقسیم کنند
و شاید شاهد قصه‌ی شکست خود
اینار در دیگری باشند
تا شاید ...
باید یاد بگیریم
برای پر کردن تنهاییمان کسی را لبریز نکنیم
دیگران را در درگیر احساسات گذرای خودمان نکنیم
حواسمان باشد
این روزها آدم‌ها فقط خودشان را می‌بینند
فقط عشق خودشان را باور دارند
کاری با دلت می‌کنند
که اندوهی بزرگ سالها گریبان‌ گیرت شود
آدم‌ها را به رفتن و آمدنمان عادت ندهیم
که بعد از آن
نمی‌توانند کس دیگری را باور کنند
راستش را بخواهی آدم‌ها ضعیف هستند
زود دل می‌بندند
و به سختی دل می‌کنند
همیشه با خودشان میگویند
آنهایی که ترکشان کرده‌اند
دوستشان داشتند
غافل از اینکه
هیچ کس ،کسی را که دوست دارد ترک نمی‌کند
و آنها می‌مانند و روزهایی که در خیال غرق می‌شوند
تلخ‌ترین قسمت زندگی این است
این خود آدم‌ها هستند که
 با دل آدم‌ها بازی می‌کنند
آدم‌هایی که فقط خود را باور دارند
بیایید
بعد این
بیشتر هوای همدیگر را داشته باشیم