بسم الله الرحمن الرحم

« بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ »
خداجان!!!!
یڪ استڪان یاد تو را باید بنوشم

شیطان اندازه یڪ حبّه قند است
گاهی می افتد توی فنجانِ دلِ ما،
حل می شود آرام آرام
بی آنڪه اصلاً ما بفهمیم ...
و روحمان سر می ڪشد آن را،
آن چای شیرین را شیطانِ زهرآگینِ دیرین را
آن وقت او خون می شود در خانه ی تن
می چرخد و می گردد و می ماند آنجا
او می شود من ...
طعم دهانم تلخِ تلخ است
انگار سمی قطره قطره
رفته میان تار و پودم
این لڪه ها چیست؟
بر روح سر تا پا ڪبودم!
ای وای پیش از آنڪه از این سم بمیرم
باید ڪه از دست #خودت دارو بگیرم ...
ای آنڪه داروخانه ات هر موقع باز است
من ناخوشم .....
داروی من راز و نیاز است !!!!
چشمان من ابر است و هی باران می آید
اما بگو ڪی می رود این درد و ڪی درمان می آید؟
جانان!!!
شب بود اما صبح آمده این دوروبرها
این ردّ پای روشن  توست
این بال و پرها
لطفت برایم نسخه پیچید:
یڪ شیشه شربت آسمان
یڪ قرصِ خورشید
یڪ استکان یاد تو را باید بنوشم
معجونی از نور و #دعا باید بنوشم