چله نشین برف آذرماه!

چله نشین برف آذرماه!
یلداترین بانوی امسالم!

سرمای بعد از ظهر پر باران!
امشب کجایی؟ بد شده حالم

مادر بزرگم شعر می خواند
با لحن کولی های کوهستان

بانو بیا تب کرده این کُرسمی
حافظ بخوان امشب، بزن فالم

شولای عریانی به تن کرده!
ی تک درخت اول دی ماه

از شاخه هایت می توان فهمید
زخمی شده، خون رفته از بالم

من سوز و سرما را خبر کردم
تو واژه های داغ آوردی

گفتم بیاید برف دنبالت
گفتی بیاید شعر، دنبالم

من یا مقلب خوانده ام امسال
لیل و نهارم پس چرا این است؟

حال و هوایم پس چرا ابریست؟
حول لنا ای دوست احوالم

شرقی ترین تصویر این شب ها
یک خانه در یک روستای دور

تو آن سر کُرسی و من این سر
بانو کجایی؟ خوب شد حالم