بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت سوم : از خود بپرس: ربّ تو کیست؟
قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنْذِرٌ وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ - بگو: من تنها يك بيم دهنده‌ام؛ و هيچ إلهی موجود قابل پرستشی جز خداوند يگانۀ قهّار نيست.(65)
رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ - پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، پروردگار عزيز نفوذناپذیر وغفّار بسیار بخشایش‌گر و پوشش دهنده.(66)(سوره ص آیه 65 و 66)
اگر از خود بپرسی: ربّ تو کیست؟، یقیناً پاسخ خواهی داد: خب معلوم است که خدا اما این فقط یک پاسخ عقلی است و معلوم نیست که برای تو نیز چنین باشد؛ چنان که کفار نیز می‌گفتند: خالق، مالک و ربّ، الله است.!
بی‌تردید، زمین و آسمان‌ها و آن چه در آنها هست، با این خلقت علیمانه و حکیمانه، نظم ارتباط هدفمند اجزا و یکپارچگی، خود به خود پدید نیامده است و حتماً خالقی علیم، حکیم و مقتدری دارد؛ او واحد و اَحد است و چیزی مثل او نیست، پس ربّ - صاحب اختیار و تدبیر و تربیت کنندۀ همه چیز نیز خود اوست ومحال است که عالم هستی، دو یا چند ربّ داشته باشد؛ اما مهم این است که آیا من نیز در شناخت عقلی، باور و ایمان قلبی و بندگی در عمل، او را ربّ خود و ربّ العالمین می‌دانم، یا به ارباب‌های دورغین، خیالی و وَهمی، چشم دوخته و امید کارسازی دارم؟!