توی بعد جهان غرق شده ایم

توی بعد جهان غرق شده ایم
قافل از آنکه بی نشان شده ایم
در پس جهان غریب تنها شده ایم
که مباشد سرنوشتم عاشق شده ایم
فارغ ز فراموشی مجنون شده ایم
مثل عشق پروانه و آتش خاکستر شده ایم
ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز
کس سوخته را جان دگر پشیمانی نیاید
تا عمری بود در ره عشق حقیقی رفته باشم
تا فرصتی آید یار محبوب را بیاید
کز نرود عشق ز یاد من فراموش
آنکه رفت ،رفته را نیاید!