دوستت دارم ها

‍ ‍ ‍ "دوستت دارم" ها
آنقدر دستمالی شده اند
که آدم حیفش می آید
به زبان بیاوردش ،
هی می آید نوکِ زبانت ،
اما قورتش میدهی ، لبخند میزنی ،
نگاه میکنی ، "دوستت دارم" دارد
در تک تکِ سلول هایت میجوشد ،
لبریز میشود ، لبریزت میکند ،
اما زبانت باز یاری نمیکند ،
دلت میخواهد یک کوهِ بلند پبدا کنی ،
تک تکِ سنگ ها و صخره هایش را
با عشق بالا بروی ،
برسی به قله ، آدمها نباشند ،
دروغ ها نباشند ، دستانت را باز کنی ،
نفسِ عمیق بکشی و فریاد بزنی
" دوستت دارم " چشمانت برق بزند
و لبخند بزنی ، مثلِ کودکی که برایِ
اولین بار آبنبات را تجربه کرده
و خوشش آمده ، بلندتر فریاد بزنی
" دوستت دارم " " دوستت دارم "
حالا انگار تمامِ کهکشان میداند
دوستش داری ، چه فرقی میکند
به گوشش برسد یا نه ... !