Jun 21, 2020

من پیانو میزدم و مادرم میخوند: ای آزادی... صدای محکمی داشت. تکخوان آلتوی گروه کر کلیسا بود. کتاب آهنگ هاش رو هنوز دارم. یکی از با ارزش ترین داراییهای منه... آهنگ "ای آزادی" یکی از آهنگ های ژانر "معنویات" هست که درباره ارزش های دینی (مسیحی) و زندگی در بردگیه. سیاهپوستان آمریکا این ژانر رو درست کردن. واسه همین بهش "معنویات سیاهپوستان" یا "Black Spirituals " هم میگن. یکی از ویژگیهاش کشیدن صداست. بعضی مثل دکتر سیلویان دیوف نویسنده و تاریخدان، این رو بخاطر الهام گرفتن از قرائت مثل گفتن اذان میدونن. آخه خیلی ازین برده ها از غرب آفریقا دزدیده شدن و مسلمون بودن.
وقتی این مردم برده گرفته شدن نه حق داشتن دین خودشون رو نگه دارن و نه حق اینکه زبان خودشون رو صحبت کنن. با نجوا و آواز سر مزرعه شروع کردن و کم کم روی این صداها شعر درست کردن.

این ژانر موسیقی رو البته بیشتر ما قدیمیها گوش میدیم. جوونها ولی بیشتر ژانر دیگه مثل رَپ گوش میدن. اونم نه مثل کارهای ارزشمند توپاک شکور! ولی رَپ هایی که همش یا راجع به پول و مواد مخدر هست و روابط جنسی اونهم با کلی بی احترامی به زنها. خب اثر گوش دادن به این نوع موسیقی هم مشخصه.
دانشگاه تگزاس به سرپرستی کیمبرلی جانسون یه بررسی بلندمدت رو حدود 440 شاگرد کلاس هفتم انجام دادن. دیدن اونهایی که روزی سه ساعت یا بیشتر به رَپ گوش کردن، احتمال اینکه تا کلاس نهم رابطه جنسی داشته باشن 2.6 برابر بیشتر از بقیه است. طبیعی هم هست وقتی این مسائل عادی بشه. و چقدر حیف... حیف که گوش مردمی با یه گذشته غنی با چنین صداهایی پر بشه... موسیقی قدرت زیادی داره! هم میتونه همراه یه انقلاب پرشور باشه هم زنجیر بشه به پای آدمهایی که آزاد آفریده شدن. تا ما کدوم رو انتخاب کنیم...
#روز_جهانی_موسیقی
#آوای_آزادی
#موسیقی_معنوی